________________
१०४
५.
६.
७.
८.
९.
भिक्षु वाङ्मय - खण्ड - १०
जी हो चवदें रतनां रे अधिष्टायका, तेतो देवता चवदें हजार । जी हो ते भरतजी नी आगन थकी, आगन विना न रहें लिगार ।।
जी हो तेरें रत्न तो आए मिल्यां, वनीता नगर जी हो अस्त्री रत्न पिता घरे, वैंताढ नें पेले
जी हो अस्त्री रत्न पिता घरे, त्यां लग देवता नही तिण जी हो भरत नें आंण सूंप्यां पछें, देवता रिख्या करसी
जांण ।
जी हो वेंताढ पर्वत मूल तेहनें, अश्वरत्न ऊपनों जी हो तिण अश्वरत्न नें देवता, हाजर कीधो भरतजी नें आंण ।।
१०. जी हो चर्म मणी नें कांगणी, ए तीनोइ रत्न जी हो ते उपनां श्रीघरनें विषें, ते घर नव निधांन
मझार ।
पार ।।
जी हो गजरन पिण उपनो, ते पिण वेताढ नें मूल पास। जी हो तिण गजरत्न नें देवतां, आंण सूंप्यों भरतजी नें तास ।।
पास ।
तास ।।
१२.
जी हो चक्ररत्न नें छत्र रत्न, दंड नें असी रत्न जी हो ए च्यारूं रत्न तो ऊपनां, आवधशाला माहे
११. जी हो यां तीनोइ रतन भणी, तिहां थी देवता लेइ आया छें तास । जी हो ते आंण सूंप्या भरतजी भणी, करे घणी अरदास ।।
श्रीकार ।
मझार ।।
वखांण ।
आंण ।।
१३. जी हो तेरें रत्न अस्त्री बिना, आपरें वस हूआ जांण । जी हो वस हूवा सोलें सहंस देवता, ते तों हाजर ऊभा छें आंण ।।
१५. जी हो सुखे समाधे दिन नीकलें, भोग माहे जी हो भरत नरिंद राजंद रे, साथे आइ बधाइ
१४. जी हो हस्ती घोडा रथ छें जूआ-जूआ, लख चोरासी चोरासी प्रमांण । जी हो पायक छिनू कोड जेहनें, इतरी सेन्य घराघरू जांण ।।
लेहलीन ।
तीन ।।