________________
૧૦૦
આગમાદ્ધારક વંદનાંજલિ.
( પાસ સંખેસરા-રાહે. ઝુલણા છંć )
ઋતમય આત્મ જે, જ્ઞાનધન તેજ જે,
છેડ દેશ ગયા ચતુસ ને; જીવી પચેતેર લગી, સાધના ષડ્ડી કીધી,
ત્યાગ મારગ મહીં જીવન ગાળ્યું. શ્રુત
।
પુદ્ગલ બહુ નાવડું, હલેસુ વજ્ર હાથનું, પાર કરી એ ગયા. સાગર—ભવને; તર તારક ગયા, સંધ અશ્રુ ઝરે,
ક્રાણુ વિચ્છેદેશે અમ આશકા? શ્રુત
આગમા પેખા, છ ને ધૂમ,
સધ નાક ટાલતે આનંદ હયે; સષ-ક્ષિતિજથી દરે, પ્રકાશ વિલીન થયા,
તિમિરમય ભાસતુ વિશ્વ સવળું. શ્રુત.
નિ:સત્યમાં સત્ય એ, વત નિઃશંક જે,
નિર માધ મહાવીર પંથૈ; સાગ ને શ્રુતને ભજત ચેતનવર્ડ,
૧
૨
૩
પામવા પદ નિર ંજન નિઃસંક. ધૃત॰ ૪
ચતુસંધને ચારે=સ ધસમુદાયને પચતેર ૭૫ વર્ષની ઉંમરમાં ૬૦ વર્ષના દીક્ષાપર્યાંય પાળ્યા. મહુ=નાજુક. તરલ તારકભવસમુદ્રને તરનાર-તારનાર તારા. સંઘક્ષિતિજ સુધરુપી આકાશથી. બ્યામે=
આકારો.
