________________
: ૭૦ :
કુશુ કુદેવ સેવ જાનત ન તત્ત લેવ માન અહમેવ મૂઢ કહે હમ ડરકે, મિથ્યામતિ આતમસરૂપ ન પિછાને તાતે ડાલત જ જાલમે અનત કાલ મરકે. ૩૦
જોર નાર ગરભસે મદ માહ લેાભ ગ્રસે રાગ રગ જગ લસે રસક છઠ્ઠાન રે, મનકી તરગ સે માન સનમાન હસે ખાનપાન ધસમસે આતમ અજ્ઞાન રે; રિદ્ધિસિદ્ધિ ચિત લાવે પુત ને વિભૂત ભાવે પુગલકું ભાર ધાવે પરે દુ:ખખાન રે, કરમકા ચેરા હુવા આસ બાંધ ઝુર મુવા ક્રૂર મૂઢ કવા હમ હુવા બ્રહ્મજ્ઞાન રે. ૩૧
૧
જનની રાઆઇ જેતી જનમ જનમ ધાર આંસુનો પારાવાર ભરીએ મહાન રે, આતમ અજ્ઞાન ભરી ચાટત છરદ કરી મનમે ન થી(ધી ?)ન પિર ભરે ગદ ખાન રે; તિશના તિહારી યારી છેારત ન એકઘરો ભમે જગ જાલ લાલ ભૂલે નિજ થાન રે, અંધ મતિમઃ ભયેા તપ તાર છેાર દિયા ક્રૂર મૂઢ કહે હમ હુવા બ્રહ્મજ્ઞાન રે. ૩૨
જલકે વિમલ ગુણુ દલકે કરમ કુન હલકે અટલ ધૂન અઘ જોર કસીએ, ટલકે સુધાર ધાર ગલકે મિલન ભાર છલકે ન પુરતાર મેાક્ષનાર રસીએ; ચલકે સુજ્ઞાન મગ છલકે સમર્ ઠગ મલકે ભરમ જગ-જાલમે
૧. એટલા આંસુ પડાવ્યા છે કે તેનાવડે માટા સમુદ્ર ભરાય.
