________________
૩૩૦
: ૪ર : લુલતા સબ દરે હરે, રખે સત્ય સતેષ; એક ધ્યાન કીજે સદા, તે પાવેગા મેખ. ૩૨૯ લૂટે ધન સબ જાત હૈ, જે લાયા થા સાથ; બાકી રહી સે રખીએ, ધરમ મિત્રને હાથ. ૩૩૦ લેકે કછુ નહિ જાયગે, જે નહીં કીન્હા ધર્મ પુન્ય અદા કરકે ચલે, રહે જગતમેં શર્મ. ૩૩૧ લૈક લાગી પ્રભુનામકી, વિસર ગયે સબ કામ; આનંદ ઘટમેં ઊપજે, લીએ શિવ વિશરામ. ૩૩ર લોચન અપની બલકે, દેખો દુષ્ટ પ્રસાર; છાયા અપની દેખીએ, ઉજજવળ હૈ સુખકાર. ૩૩૩ લૌ૪ રાખે ઈક નામકી, સબી બાત દે છોડ; તો પાવે સુખ શાશ્વતા, કરમબંધક તોડ. ૩૩૪ લંપટકે આદર નહિ, કરે ન કો વિશ્વાસ; શીલવંત જે પ્રાણીયા, સબ બેઠાવે પાસ. ૩૩૫ લગા રહે બદકામમેં, છેડે નહીં ગમાર; અંત સમે સુખ ના મિલે, પાવે દુઃખ અપાર. ૩૩૬
૧. લેલુપતા. ૨. મોક્ષ-નિર્વાણ. ૩. લય. ૪. લય.
૩૩૫
