________________
: ૩૭ :
મન બસ રખ નિત ધરમમેં, કરમ ભરમ તજ દૂર, ભજન કરત નર પરમપદ, મિલત મુક્ત સુખપૂર. ૨૮૯ માયા કાયા કારિમી, જેસે સંધ્યા રંગ; જાતા દેરી ના લગે, છેડે યાકો સંગ. ૨૯૦ મિલે સુગુરુ સંસાર મિટે, જગે જ્ઞાનવબીજ; ભગે કરમકે કુંદણું, પડે નહિ ભવકીચ. ૨૧ મીત તીન હૈ જીવને, દેહ અરુ પરિવાર ત્રીજે મિત્ર સુધર્મ હૈ, ચેતન ચિત્તમેં ધાર. ૨૨ મુનિવર નિત વંદીએ, ભાવભક્તિ ઉર આન, મુનિ સમ જગમેં કો નહીં, મુનિજન હૈ ગુણખાણ. ૨૭ મૂઠી બાંધે આવતાં, જાતાં હાથ પસાર દિયા લિયા સંગ જાયગા, પાપ-પુન્ય હૈ લાર. ૨૯૪ મેરે મન પરતીત હૈ, જિન-આગમકી વાત અવર વાત મન ના વસે, કિહાં દિવસ અરુ રાત? ૨૫ મેમેજ કે જિય બોલતે, મૈ નહિ છેડે જીવ; મમત મેન જબ છૂટત હૈ, તવ પાવે નિજ પીવ. ૨૬ ૧.સદગુરુ.૨.શંકા. ૩.જાગે–ઊગે.૪. મારું–મારું. ૫. મારાપણું.
