________________
ગેહ છોડ વનમેં ગયે, સરે ન એકે કામ આસાતિસના ના મિટી, કૈસે મિલે હિ રામ? ૩૧ કચેન રાજ જબ હી મિલે, મન ફેન કર ડાર; રેનકે દિવસ સુખચેનકે, બેલે વેન વિચાર. ૩૨ ગોરે ગોરે ગાત પર, કાહે કરત ગુમાન ? એ તો કલ ઊડ જાગે, ધંવાં ધવલ રંજાન. ૩૩ ગાન કરે જબ જીવડા, કૌન રખેગા પ્રાન? જગમેં તેરા કે નહીં, સવિ સ્વારથીયા જાન. ૩૪ ગદી દેહી૬ પાયકે, મત કર માન-ગુમાન; ચેતનતા શુદ્ધ કીજીએ, પાવે અવિચલ થાન. ૩૫ ગહરે તે ખાયગા, નહિ સમજેગા આપ ટેક નામકી રાખીએ, છૂટ જાય સબ પાપ. ૩૬
ઘ
ઘટમેં હૈ સુઝે નહીં, ભટકે સકલ જહાંન; મન વશ કીજે આપના, તે પાવે ભગવાન. ૩૭ ઘાત વચન નહીં બોલીએ, લાગે દોષ અપાર; કેમલતા મેં ગુણ બહ, સબકે લાગે પાર. ૩૮
૧. ઘર. ૨-૩. આશા-તૃણું. ૪. રાત્રિ. ૫. વચન. ૬. શરીર. ૭. ગોથા. ૮. પૃથ્વી. ૯. નિર્દય–કૂર.
