________________
પ્રકરણ ૭ મું
કેવી ખાતર ? . " હાથીને અંકુશમાં રાખવાને મહાવતે અનેક પ્રયત્ન કર્યા, પણ તોફાને ચડેલો હાથી અંકુશને વશ રહ્યો નહિ. ઉભે રસ્તે નાસવા જ લાગે. રાજકુમારીની જીંદગી ભયમાં આવી પડી, “અરે આ તે એલામાંથી નિકળી ચુલામાં પડ્યા. એક ભયમાંથી હજી માંડમાંડ છુટ્યાં ત્યાં આ બીજો ભય સામે આવ્ય, ભાગ્યદેવીનાં નખરાં તો જુઓ, સારું કે હું કઈ સમજાતું નથી.” આમતેમ નાસતા અને કુદાકુદ કરતા હાથી ઉપરથી રાજકુમારી પડુ પડુ એવી સ્થિતિમાં આવી પડી, જીદગીની સલામતીને એને એક પણ ઉપાય હાથલા નહિ દેવ ઉપર ભરોસે રાખી જીવન મરણ વચ્ચે ઝોલાં ખાતી રાજકુમારી પરિણામની રાહ જોવા લાગી. રંક બિચારે મહાવત ! એણે પણ જીવનનું નિશાન દેવના ભરોસે છોડી દીધું. રાજકુમારીને આવી હાલતમાં મૂકી પોતે પોતાને બચાવ કરે તે પણ વ્યાજબી નહેતું ને રાજકુમારીને કેમ બચાવવી એ પણ એને ક્યાંથી સુઝે?
શિવશંકર ભટ્ટજીને શોધતાં આમતેમ ફાંફાં મારતાં પેલે વૃદ્ધ જરી આગળ નિકળી ગયો, અચાનક એ વૃદ્ધની નજર ચાંદનીના પ્રકાશમાં ભટ્ટજીને બદલે આ હાથી ઉપર
