________________
(૧૮૭). રહ્યા હતા. જો કે તોફાનને સમયે બચાવમાં જેટલાં સાધન રાખવાં જોઈએ તે બધાંય તૈયાર હતાં. વહાણના સુકાનીઓ વહાણ ચલાવવામાં નિપુણ હતા, તેમજ અવારનવાર એક બીજાની મદદ માટે ચાલાક માણસે પણ સહાય કરવાને તૈયાર હતા. મુશ્કેલીના સમયે કેમ અને કેવી રીતે વર્તવું એ વસ્તુસ્થિતના જાણકાર ખારવાઓ નિર્ભયપણે એ મોટા વહાણને હંકારે જતા હતા. કેટલાક દિવસ પસાર થયા ને વહાણ મધ્ય સાગરમાં આવ્યું. ત્યાંથી એના સુકાનીઓએ પવનની અનુકુ ળતા મેળવી કિનારા તરફ વાળ્યું.
અનુકૂળ પવન અને સમુદ્રની સૈમ્યતાથી વહાણ સપા ટાબંધ રસ્તે કાપતું હેવાથી સર્વ કોઈ આનંદમાં હતા. અનેક પ્રકારના વિચારમાં વ્યાપારીએ મશગુલ હતા. રત્નસાર સાર્થપતિ જુદા જ વિચારમાં હતે ભાડાની એને આવક સારી થવાથી ખર્ચ તે મજરે વસુલ થઈ ગયું હતું છતાં અંદર માલ ભરેલું હતું એના ફવિકયથી જે લાભ થાય તે વધારામાં હતું. દરેક જણ એવા સુંદર દ્રવ્યપ્રાપ્તિના સ્વપ્નમાં હતા ત્યારે કુદરત કંઈ જુદા જ વિચારમાં હતી. વહાણ સપાટાબંધ રસ્તો કાપતું કિનારા તરફ ધસી આવતું હતું. થોડાએક દિવસમાં તે કિનારા નજીક આવી પહોંચ્યું. વહાશુમાં બેઠેલા મનુષ્યોને દૂરથી કિનારે દેખાવા લાગે, એમના જીવમાં જીવ આવ્યો. આનંદ આનંદ થયો. બસ હવે તે કિનારે આવી પહોંચ્યા “જુઓ! જુઓ! પેલા પર્વતે કેવા રળીયામણુ જણાય છે!” માણસે એકબીજાને કહેવા લાગ્યા,
