________________
( ૧૫૧ )
ઘણા જ ધીમા પગલે ડગલાં ભરતા એક પછી એક એરડાઓ પસાર કરતા તેઓ પ્રતિનિધિના શયનગૃહના એરડા શેાધવા લાગ્યા. મકાનમાં દીવાઓના પ્રકાશ પણ હતા. જેથી એ લેાકાને પેાતાના કાય માં મુશ્કેલી નડવા લાગી. સારા ભાગ્યે કાંઇપણુ વિઘ્ન નહિ આવવાથી એ સુશ્કેલીઓ પણ તેઓ વટાવતા ગયા.
શયનગૃહના દિવાનખાનામાં નિર્ભયપણે એલચી પલ’ગ ઉપર મીઠી નિદ્રાના સ્વાદ લેતા હતા. તેમજ બીજા આરડાઆમાં એની પત્નીઓ, દાસીએ વગેરે સૂતેલાં હતાં. કંઇક ખડખડાટથી એક દાસી જાગી ઉઠી. એણે ચારે બાજુએ જોવા માંડયું', કુદરતી રીતે કઇક એને ભંય લાગવા માંડ્યો. ‘મદ્રે મંદ પ્રકાશ કરતા દીપક અચાનક કેાઇએ ખુઝવી દીધા એવા દાસીને ભાસ થયા. એનેલાગ્યું કે કંઇક છે! ’ એણે તરત જ હાંક મારી “ કાણુ છે એ ? ” પણુ જવાબ મળ્યા નહિ.
,,
પણ એની હાંકથી ડાકુઓ સમજી ગયા કે કોઇ સાવધ થઇ ગયું છે. જેથી તેઓ એક ખુણામાં ભરાઇ ગયા. દાસીએ બીજી વખત છુમ મારી છતાંય જવામ મળ્યે નહિ.
દાસી દીવા લઈને તપાસ કરવાને ચાલી, જે આરડામાંથી દીવા એકાએક ગુલ થઇ ગયા ત એરડામાં આવી ચારે કાર જોવા માંડયું, પણ એની નજરે કોઇ પડયું નહિ, પણ એકાએક એની ઉપર કોઇ પડયું ને હાથમાં રહેલા દ્વીપક ઉપર તરાપ મારી; દ્વીપક બુઝાઇ ગયા ને. અંધકારમાં અંધકાર
