________________
( ૮૯ )
પોતાના બચાવ કરવા લાગ્યા. અને બળવાન હતા, વીર હતા, મહારથી હતા, ઘેાડીવાર યુદ્ધ થયુ' પણુ કાઇ થાક્યું નહિ. એવું યુદ્ધ જો અન્ય મનુષ્યા સાથે હેાત તા સેકડા રણશય્યા ઉપર સૂતા હાત,
યુદ્ધ પછી બન્ને બહુયુદ્ધ કરવા લાગ્યા. એક ખીજા એક બીજાને નીચે પટકી હરાવવાના પ્રયત્ન કરવા લાગ્યા; પણ કાઇ કાઇનાથી ઉતરે તેમ નહેાતું. એવી રીતે દાવપેચના યુદ્ધમાં પણ વૃદ્ધ આછે ઉતર્યો નહિ. સહસ્રાંશુએ જાણ્યુ કે આ કાઇ વીરપુરૂષ છે; મારા મિત્ર થવાને ચાગ્ય છે, પણ એ વૃદ્ધ છે એજ માત્ર અડચણ છે. તે એકદમ ઉભા થઇ ગયા. વૃદ્ધપુરૂષ ! બસ કર ?”
લડાઈ શાંત થઈ ગઈ. સરદારેય પણ ગુપચુપ પોતાનાં હથીયાર સંભાળતા એક બાજુએ ઉભા રહ્યા.
“વૃદ્ધપુરૂષ ! હું તમને મુકત કર્ છું. તમારા સરદારા સાથે જાઓ, ખુશી થાએ ?’
“પણ હું મારી વસ્તુ મૂકીને કેમ જાઉં ?” વૃદ્ધ મેલ્યા. “ અને તે તમારી વસ્તુ ? ”
""
“પૃથ્વીકુમારી ! ”
“તે તમને મળશે જ, સ્વયંવરમ’ઢપમાં એ તમને જ વશે. ” .
