________________
જવું કે ન જવું તે વિચાર કરતે વૃદ્ધ છે . ભલે જાઓ, પણ તમારી ઓળખ આપતા જાવ.
“એમ” વૃદ્ધ હ, એણે દાઢી મૂચ્છ ખેંચી કાઢયાં, મેંમાં રહેલી દેવી ગળી કાઢી નાખી. ત્રીસ વર્ષને જુવાન, સુંદરમાં સુંદર ગણતે પુરૂષ પિતાના મૂળ સ્વરૂપમાં પ્રગટ થયે.
સહસ્ત્રાંશુ એને જોઈ ખુશી થયા. “તમે કોણ?' એ શબ્દો જ્યાં પૂછવા જાય છે તેટલામાં તે “અયોધ્યાપતિ અજયરાજાને ય થાવ?” એના સરદારેએ ધોષણા કરી.
શું તમે અજયરાજ?” સહસ્ત્રાંશુ અજયરાજને ભેટી પડ્યો. તમને જોયા નહોતા, તમારું પરાક્રમ મેં સાંભળ્યું હતું કે યુદ્ધ કરવા ઉભા છે ત્યારે તમારી જગતમાં જેડી નથી.” .. “છતાં મને હંફાવે એવી એક વ્યક્તિ જગતમાં હયાત છે અને તે તમે પોતે !”
અને મિત્ર અરસ્પરસભેટી પડ્યા. “તમારા જેવા મિત્ર અને સ્નેહીથી હું બહુ ખુશ થાઉં છું. મારી પૃથુનું નશીબ તે મોટું છે. અજયરાજ વગર આવું પરાક્રમ અન્ય નરનું તો ન જ હોય, મારી શંકા આખરે ખરી પડી.” અને વાતે કરતાં કારાગ્રહની બહાર નિકળ્યા, એમની પછવાડે પેલા સરદાર પણ નિકલ્યા. બને હળીમળી જુદા પડતાં સહમાં
