________________
પુત્રનાં માબાપ પ્રત્યેનાં કર્ત
આ ઉપરથી એ સ્પષ્ટ થાય છે કે જે કાર્ય નીતિ અને ધર્મવિહિત છે તે કાર્ય વિવેકપૂર્વક કરી વડીલોના અંતઃકરણને સંતોષવું એ સાચી ભક્તિ છે.
આવી ભક્તિની આરાધનામાં અપાર આત્મભોગ આપવાને જ હેય છે ખરો, પરંતુ તે સુપુત્રોનું આદિમ અને અનિવાર્ય કર્તવ્ય છે.
કેટલાક પુત્રો કે જેઓ સમાજની લજજા ખાતર ઉપરઉપરથી ભક્તિ બતાવતા હોય છે તે કંઈ સાચી ભક્તિ ન કહેવાય, તે તો એક પ્રકારની સફેદ શઠતા છે.
કેટલાક એવા પણ પુત્રો હોય છે કે જે જીવનભર તે માબાપનાં સુખદુઃખ સામે જોતા નથી, પરંતુ તેમના મરણ પછવાડે મોટાં મોટાં રુદન અને મહાખર્ચાળ મૃત્યુભેજન, પિતૃશ્રાદ્ધ અને એવી અનેક ક્રિયાઓ કરે છે, પણ તે સાચી ભક્તિ નથી.
આવી નિરર્થક વસ્તુઓ કરતાં જીવનપર્યતે તેમની સેવા કરવી, એ અગત્યનું કાર્ય છે. તેઓ વૃદ્ધ થાય ત્યારે તેમના માથેથી કાર્યભાર હળવો કરી તેમને નિવૃત્ત કરવાં, પરમાર્થ કાર્યમાં તેમને સગવડ કરી આપવી, તેઓની યોગ્ય સચિઓને માન આપવું, પ્રત્યેક વ્યાવહારિક કાર્યમાં તેમની ઉચિત સલાહ લેવી, અને હમેશાં તેમનું સન્માન સાચવવું, તે જ સાચી ભક્તિ છે. આવી વ્યક્તિ ન કરતાં જેઓ વડીલેનું અપમાન અને તિરસ્કાર કરે છે કે તેમનાં દિલ દૂભવે છે, તેઓને ગૃહસ્થાશ્રમમાં તેનાં કટુ ફળ ચાખવાં પડે છે. પરંતુ જેઓ ઉપર પ્રમાણે સાચા હૃદયથી ભક્તિ કરે છે તેનું કુટુંબ આદર્શ બને છે, સમાજને અનુકરણીય બને છે, અને તેઓ પોતે પણ માબાપના અંતઃકરણના ઉદાર આશીર્વાદ મેળવી અહિક અને પારમાર્થિક બને પ્રકારનાં હિત સાધી સુખી થાય છે.
Rીલા અબમમાં તેના પર કર,
