________________
રાજનગરના
શાંતિદાસે તરતજ ભેટમાંથી રત્નજડિત કંકણે કાયાં, ખાસ સુંદર હીરાઓનાં એ બનાવ્યાં હતાં. બહુ જ મૂલ્યવાન હતાં.
બેગમ સાહેબા પ્રસન્ન થયાં.
બે માસ પછી દિલ્ટિપતિ અકબર પાદશાહે બેગમ સાહેબાને તેડવા શાહજાદા સલીમને મૂકો. બાદશાહ અને બેગમ વચ્ચે શાહજાદાની બાબતમાં જ વિવાદ હતો. શાહજાદે ભારે ઉચ્છખલ અને ઉદ્દત હતો. બાદશાહની આજ્ઞાઓને વારંવાર તેડત, ખૂબ દારૂ પીતે અને હલકા સંગીઓ ભેગાં કરી અનાચાર ચલાવતા હતા. બાદશાહે એને સુધારવા માટે સારા વિદ્વાન શિક્ષકોની નિમણુક કરી હતી, પરંતુ શાહજાદો કેઈને ગાંઠતો નહોતે. શિક્ષકેની ક્રુર મશ્કરી કરતો હતો. અકબરે સખ્ત પગલાં લેવા નિશ્ચય કર્યો, પરંતુ બેગમ પિતાના લાડકા કુંવરની સામે સખ્તાઈ પસંદ કરતાં નહોતાં.
એમણે પિતાને વિરોધ નેંધાવ્યો. બાદશાહ શાહજાદા સલીમના દુષ્કાર્યોથી કંટાળી ગયા હતા. એમણે બેગમનું કહેવું માન્યું નહિ. આથી બેગમ રીસાઈ અમદાવાદ ચાલ્યાં આવ્યાં હતાં. આ પછી બાદશાહ અને સલીમ વચ્ચેની તકરારમાં સલીમના મામા માનસિંહ જયપુરનરેશે વચ્ચે પડીને સમાધાન કરાવી દીધું. પાદશાહે બેગમને તેડવા માટે સલીમને મૂકો.
કુમાર સલીમ ! શાંતિદાસ ઝવેરી તમારા મમ્મી ગીના જાતા હય.” - “યહ કૈસા માદર જાન ?”
ઉને મેરેકું પસલી દી હૈ. મેરેકું બહેન કરકે બેલાયા હૈ. મેરી બહુત આગતાસ્વાગતા કી હૈ. મૈને ઉલ્લુ ભાઈ કરેકે રક્ષાબંધન કીયા હૈ. ઇસી તરહ યહ તુમેરા મમ્મા હો ગયે હૈ.”
