________________
૧૦.
મહાસાગરને
ભુલેશ્વરને નાકે પટેલના તળાવના મેદાનમાં હમણ-હમણા ઢના ધણ બેસતાં જવાય છે તેની વાત કરે છે ને ? એ તમે ઠીક સંભાર્યું. અમે માનેલું કે ગામના ઢોર-ઢાંખર ગોંદરે ચરવા આવતા હશે. કહે એ ગૌધણ કોનું છે?'
એ આપનું જ છે મહારાજ! મુંબઈમાં ઘણયાતાં ઢેરાને રાખવાને તે પરામાં તબેલા છે. જ્યારે નયણુયાતાં જાનવરોને સાચવવા-સંરક્ષણ કરવા આપની છાયામાં એ પાંજરાપોળની સગવડ કરી છે.”
“અને તેના ખર્ચને માટે શું ગઠવણ કરી છે?” શ્રી ગોકુનાથજી મહારાજે વાતમાં રસ લેતાં જાણવા માગ્યું.
ખર્ચ માટે તો આપના જેવા મહાપુરુષની એથે બેઠેલા પ્રાણીઓને શેની કમીના હેય?”
“મોતીચંદ શેઠ! પશુરક્ષા માટે મુંબઈમાં પાંજરાપોળ ચાલુ કરવાના ખબર જાણી અમને બહુ આનંદ થયો છે. અમારા તરફથી તેમાં તમે કહે તે રકમ મોકલાવી આપું.”
આપના જેવા રોકળશ ગમે તેટલી રકમ આપીને છૂટી શકતા નથી. ગૌમાતાને આપ તે સંભાળતા આવ્યા છે, મુંબઈમાં આપની પધરામણ થવાથી બાર વર્ષ અગાઉ (સં. ૧૮૭૮) વૈશ્નવ મહાજને શ્રી ગોવરધનનાથજીનું મંદિર બંધાવ્યું તે જ વખતે હાલાઈ ભાટીયા મહાજને ઉઘરાણું કરીને હેરાને ઘાસચારો નાખવાને ગોઠવણ કરી હતી. પ્રાણુરક્ષા માટે આપની એ ભાવના આ ખાતાથી હમેશાં જળવાઈ રહે તેમ છે. એક વખત આપની જેના ઉપર અમદષ્ટિ થાય તેને પછી ભીડ ભેગવવાની
