________________
શ્રી દેવકુમાર ચરિત્ર ભાષાંતર. (૩૭) અશુદ્ધિવડેજ મારી શુદ્ધિ સિદ્ધ થઈ ગઈ છે, પરંતુ હું આપની આજ્ઞા લોપી શકતું નથી, તેથી હું લાવી આપું છું.” આ પ્રમાણે કહીને પવિત્ર થઈ અરિહંતને નમસ્કાર કરીને તે સરોવરમાં પ્રવેશ કરવા જાય છે, તેવામાં એક મગરે આવીને પીઠ ધરી એટલે તેની ઉપર આરોહણ કરી સરોવરમાંથી ઘણું કમેળે લઈને તે કીનારે આવ્યું. તેને જોઈને લેકેએ “શુદ્ધ, શુદ્ધ, ” એવી ઉલ્લેષણ કરી અને ચંડિકાદેવીના પૂજારીએ આવીને તેના ડેકમાં પુષ્પમાળા આરેપણ કરી.
હવે રાજા વિચારે છે કે-જે આ આભરણ જોરાવરી કરીને રાખું તો તે મારે અપયશ થાય, માટે કઈ યુક્તિ કરીને રાખું.” તે આમ વિચારે છે તેવામાં જ્યદેવ શ્રેષ્ઠી બે કે-“હે સ્વામિન્ ! આ કાંપિલ્યપુરના રાજાના મંત્રીને પુત્ર છે, સામાન્ય મનુષ્ય નથી. વળી એનું મહાભ્ય તે આપે સ્વયમેવ જ જોયું છે, માટે તેને હાર તેને આપી
ગ્ય સરકાર કરીને તેને રજા આપે.' તે વખતે મંત્રીપુત્ર વિચારે છે કે-“આ આભરણ તે અત્યારે કાષ્ટના પાંજરામાંથી નીકળીને વજન પાંજરામાં પડયું.” રાજાએ શ્રેણીને કહ્યું કે- આ બાબત આપણે ફરીને વાત કરશું.” આ પ્રમાણે કહીને તેણે સભા વિસર્જન કરી. મંત્રીપુત્રે શેઠને કહ્યું કે “રાજાના વિચાર સુંદર લાગતા નથી. આ રાજા માને છે કે આ મંત્રીપુત્ર મને શું કરવાનું છે ? પણ જેમ હાથીને ઘેટાએ અને સપને દેડકાએ કષ્ટમાં નાખ્યા હતા તેમ હું કરીશ. રાજા વિચાર નથી કે આમ અન્યાય કરે તે સારા નથી, પરંતુ જેના નેત્ર લક્ષ્મીવડે આછાદિત થઈ જાય છે
