________________
- શ્રી દેવકુમાર ત્રુિ ભાષાંતર. (૨૫) કે હવે કેટવાળ રાખને જાળવવા માટે તેિજ તે સ્થાનકે રહ્યો. ત્યાં પિતાને રહેવાની શય્યા વિગેરેની બેઠવણ કરી. એ પ્રમાણે તે ત્રણ રાત્રી સુધી રહ્યો પણ કઈ ત્યાં આવ્યું ગયું નહીં, તેથી તે ભત્સાહ થઈ ગયે. રોથે દિવસે દત્તપુત્રે તેને ડગવા માટે કમળ શ્રી નામની વેશ્યાનું રૂપ ગુટિકાવડે કર્યું અને કઈ ગામથી આવે છે એમ બતાવતી તે સાંજને વખતે નદી ઉતરી. કેટવાળના સીપાઈઓએ મેટી મુક્તાફળના હારવાળી તેને જોઈ એટલે તેમણે કોટવાળ પાસે જઈને તે વાત કરી. તેણે પિતાની પાસે લાવવા કહ્યું. તે તેની પાસે આવી એટલે કેટવાળે કહ્યું કે- તમારા આવવાથી આજે મારી રાત્રી આનંદમાં જશે, પણ હે પ્રિયે ! તમે આજે ક્યાંથી આવે છે? કમળ શ્રી બેલી કે-“હું મારી ઈષ્ટદેવીની યાત્રા કરવા ગઈ હતી, ત્યાંથી પાછી વળતાં અહીં આવી છું, પણ રાત્રી નહી જવાથી હું નગરમાં જઈ શકતી નથી, કેમકે મારી પસે અલંકાર વિગેરે કેટલુંક જોખમ છે અને જે નહીં જઉં તે મારી માતા મારી ચિંતા કરશે, માટે આપ મને હોય આપે કે જેથી હું નગરમાં જઈ શકું. વળી હે પ્રિય! મારે દેવી યાત્રા નિમિત્તે બ્રહ્મચર્ય પાળવાને અભિગ્રહ છે, તેથી હું બીજી રીતે તમને આનંદ આપી શકું તેમ નથી.” આ પ્રમાણે સાંભળીને કેટવાળે નિરાશ થવાથી વજાહિત જે થઈ ગયો. તે બે કે-“હે પ્રિયા ! કયાં હું તારા પ્રત્યે ઉત્કંઠાવાળો અને ક્યાં તારૂં બ્રહ્મચારીપણું! મારી ધારણ બધી નિષ્ફળ ગઈ છે, તે પણ તું થોડીકવાર તે મારી પાસે રહે જેથી વિનેદ રહિત થયેલા મને તારી સાથે છૂતક્રીડાં વિગેરે કરવાથી કાંઈક આનંદ થાય. પછી હું તને અહીંથી
