________________
-
--
-
-
મe.
I
'
'
જીવ વિષે.
(૬૭) બિન બીજા વૃક્ષ હય, બિન ધરતી અંકુર; બિન પાની રંગ હય, તહાં છવા મુર. •
જ્યાં બીજ વગરનું ઝાડ છે, જ્યાં ધરતી વગર ચાને ભય વગર કુટી નીકળેલ પીલે ઉગે છે, જ્યાં પાણી વગરનો રંગ છે, ત્યાં જીવનું મુળ છે. અર્થાત-જીવ જ્યાંથી નિકળે છે ત્યાં આકાર, રંગ કે જગ્યા જેવું કાંઈ નથી, યાને જે સર્વનું મુળ (પરમેશ્વર) જેનું રૂપ, રંગ કે આકાર જેવું નથી તેમાંથી જીવનું પ્રગટ થવું હોય છે.
(૬૮). હમ વાસી વહાં દેશકે, જહાં ગાજ રહા બ્રાન્ડ;
અનહદ બાજા બાજીયા, અવિચલ જત અખંડ.
જીવ ત્યાંના રહેવાસી છે, કે જ્યાં “શબ્દ બ્રહ્મ” યાને સૃષ્ટિના જાહેર થવાની પેહલ્લી શરૂઆતની હાલત, જેને હિંદુ શાસ્ત્રમાં “શબ્દ બ્રહ્મ અને જરથોસ્તી ધર્મશાસ્ત્રમાં “અહુનવર” કહ્યો છે, તેનો નાદ (અવાજ) થતો હોય છે, જ્યાં તે હદ વગરનું વાછત્ર વાગ્યા કરે છે, અને જ્યાં નિરંતર (યાને એક સરખી રહેલી અખંડ)ને હંમેશ બળતી જોત છે, તે જીવનું રહેઠાણ છે.
| (૬૯) આયા એકહિ દેશસેં, ઉતરા એકહિ ઘાટ, બિચમે બધા હે ગઈ, સે હે ગયે બારેબાટ.
તે એક દેશમાંથી યાને પરમાત્મામાંથી બધા જીવો આવ્યા છે, એને એકજ ઠેકાણે યાને આ સ્થળ (ખાકી) દુનિયામાં ઉતર્યા છે, પણ નીચે આવતાં મધ્યમાં, યાને જુદાં જુદાં ભૂવનમાંથી પસાર થતાં તેઓ ઉપર આપદા આવી પડી, ને તેથી તેઓ એક બીજાથી જુદા પડી, છુટા વિખુટા થઈ ગયા.
