Page Text
________________
૩૪૨
કબીરની જીદગીનું ટુંક વૃતાંત. મા તેણીનું નામ લેઈ (એટલે ધાભળી) રાખ્યું” એટલું બેલી તે
કુમારીકા બેલી કે “તે લઈ તે હું” તે પછી કબીરની ગંભીરતા જોઈ તેણે બોલી કે “સ્વામિજી, મને એ બોધ આપ કે જેથી મારા મનની સમાધાની અને શાંતિ થાય.” ત્યારે કબીરે તેણની પવિત્રાઈ જોઈને ખુશ થઈ કહ્યું કે “હંમેશાં સતનામ જપતી રહે અને સાધુસંતની સેવા કર” તેણુએ કબીર સાથે જવા માંગ્યું. જે કબીરે હા પાડવાથી પેલી ઝુપડી સાધુઓને સોંપી તેણુ કબીર જેડે ચાલી. .
એક સ્ત્રીને કબીરની સાથે આવતી જોઈને તેની મા નિમાએ ધાર્યું કે કબીર આ છોકરીને પરણીને લાવ્યા હશે, પણ ઘણાક દિવસો ગયા પછી, તેણીને જણાવ્યું કે, આ રીતે તેઓ વર્તતા નથી, ત્યારે કબીરને ઠપકો દઈ પૂછવા લાગી કે, “તું શા માટે આ છેડીને અત્રે લાવ્યો?” કબીરના (કહેવાતા) છોકરા “કમાલ” તથા છોકરી
“કમાલી” વિષે ચાલતી દંતકથા. ' " કબીરના છોકરા “કમાલ” માટે પણ એવી જ વિચિત્ર વાત મનાય છે. એક વેળા કબીર ગંગાના કાંઠે, શેખતાહિ કરી મુસલમાન આબેદ સાથે ફરતે હતો, એ વેળા શેખતાહિએ, એક નાના છોકરાની લાશ તણાઇ આવતી દીઠી તે જોઈને, શેખતાહિએ કબીરને કહ્યું કે આ છોકરાને તારાં ચમત્કારીક બળથી સજીવન કર. કબીરે તે લાસને ઉપાડી અને તેના કાનમાં કાંઈક ગુપ્ત મંત્રે ભણી ગયે, જેથી પેલું છેક સજીવન થઈ રડવા લાગ્યું જે જોઇ શેખતાહિ અજબ થશે અને કબુલ કીધું કે કબીરને ચમત્કાર ખરો છે.
તે બાળક છોકરો ખુબસુરત જણ. તેને પોતાને ઘરે લઈ જઈ પિતાને ત્યાં જે લઇ કરી સ્ત્રી હતી તે બાઈને હવાલે કર્યો અને તેનું નામ “કમાલ” કરી રાખ્યું.
બચપણથી લઈના હાથમાં રહેવાથી, “કમાલ” તેણીને પોતાની માતાજ સમજતો હતો અને લઈને ખળામાં તે બાળકને રમતું જે લોકો એમજ ધારતાં કે તે કબીરને જ પુત્ર છે અને લઈ તેની માતા છે. એવું સમજી કબીર પરણેલ છે એવું અનુમાન કરતાં.
| SR No. | 032367 |
| Book Title | Kabir Vani |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Beramji Pirojshah |
| Publisher | Jehangir B Karani |
| Publication Year | 1952 |
| Total Pages | 374 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 16 MB |