________________
રહ૬
૨૯૬
કબીરજીનાં ખાસ જ.
જ ૨૧ મું. - ખુશળ કયા તે કહે જશે. ખુશબઈ જશકી ભલી, ફયલ રહી ચઉ એર મિલ્યા ગિરી સુગંધ, પ્રગટ સબ જગ સેર.
- (ખરી) ખુશબઈ કઈ?—તે કહે કે જશે.
ખરી ખુશબઈ જશ છે, જે સઘળી દિશાએ ફેલાઈ જાય છે, અને જશ મળે એટલે સુગંધને પહાડજ મળે, કારણ કે જેમ પહાડ બધી જગ્યાથી ખુલ્લો દેખાઈ આવે છે તેમ જશ (નેકી)ની સુગંધ બધે પથરાય છે, ને સર્વને જાહેર થાય છે.
જંત્ર ૨૨ મું. દુર્ગધ કયા–તે કહે અપજશ. અપજશમેં દુર્ગધ હય, નિકે લગે ન કેય, જૈસે મલકે નિકટમે, બેઠ શકે ને કેય. દુર્ગધ યાને સર્વથી ખરાબ ચીજ કઈ?—તે કહે અપજશ.
અપજશમાં એવી તે દુર્ગધ સમાયેલી હોય છે, કે ત્યાં કઈ જઈ શક્ત નથી. જેમ ધીલી જગ્યામાં કોઈ બેસી શકતું નથી તેમ અપજશ કરનારલેનાર માણસની નજદીક કેઈ જતું નથી, પણ તેનાથી સર્વ દરજ રહે છે, માટે કબીરનું કહેવું એ છે કે કેઇનું પણ બુરું કરી અપજશ લેવો નહિ.
જત્ર ૨૩ મું. લખિયે કયા?—કહે (અપના) રૂપ. લખિયે અપને રૂપકે, થિર ભયા સબ અંગ; કહેન સુનત કછુ ના રહિ, કુંક હું હય સંગ.
ઓળખવું શું?—તો કહે તારું (પિતાનું) સ્વરૂપ. તું કોણ છે તે પીછાન! "Man, Know Thyself !”
જ્યારે શરીર શાંત પડી જાય, એટલે જ્યારે સર્વે ઇદ્રિના વહેવાર બંધ પડે અને મન ભમતું અટકી પિતામાંજ રહેવા લાગે ત્યારે માણસ
