________________
૨૮૪
કબીરજીમાં ખાસ જ.
જંત્ર ૭ મું.
ખાઇયે ક્યા?— કહે ગમ. ગમ સમાન ભજન નહિ, જે કઈ ગમ ખાય; અમરીખ ગમ ખાઇયાં, દુરવાસા વિર લાય.
ખાવું શું? તો કહે ગમ (ગુ ) ખાઈ જા. જે ગમ ખાઈ જાણતું હેય, તેના જેવું ભેજન એકે નથી; દરવાસા મુનિએ અંબરીષ રાજા ઉપર ગુસ્સે થઈ તેને મારી નાંખવા માટે પણ વિચાર કર્યો, તેને અંબરીષ રાજા ગમ ખાઈ ગયે, જેથી અંતે દુરવાસાનેજ ખમવું પડયું અને અંબરીષ રાજાને સુખ મળ્યું. જે માટે કહે છે કે –
અંબરીષ રાજા વિષ્ણુના મોટા ભક્ત હતા, તેઓ એકાદશીનું વ્રત કરતા હતા, એટલામાં એક વખત દુરવાસા મુનિ બારસને દહાડે સહવારમાં તેમને ત્યાં આવી ચઢયા.
દરવાસા મુનિ નદીપર સ્નાન કરવા ગયા, ત્યાં ઘણે વખત સ્નાન સંધ્યા કરતા બેઠા, એટલાં બારસને દહાડે એકાદશીનાં પારણુ કરવાને વખત પુરે
, તે વખત પુરે થતાં પહેલાં પારણું ન કરે તો એકાદશીનું વ્રત ભંગ થાય, તેટલા માટે અંબરીષ રાજાએ દરવાસા મુનિને જમાડવા પહેલાં પારણું (ભજન) નહિ કરતાં માત્ર તુલસીનું પાંદડું ખાધું, તથા આચમનભર પાણી પીધું, એટલામાં દરવાસા મુનિ સ્નાન કરીને આવ્યા, અને અંબરીશે તુલસીપત્રથી પણ તેઓ (દુરવાસા)નાં પહેલાં પારણું કર્યું, તેટલા માટે ગુસ્સે થયા અને અંબરીષ રાજાને બાળી નાખવા માટે કૃત્યાનળ અગ્નિ રાક્ષસ ઉત્પન્ન કર્યો, એમ છતાં પણ અંબરીષ તે હાથ જોડી શાંત ઉભા રહ્યા, એટલામાં વિષ્ણુનું સુદર્શન ચક્ર આવ્યું અને તેણે તે (કૃત્યાનળ) રાક્ષસને મારી નાખે, અને તે પછી દરવાસાને મારવા માટે દુરવાસા મુનિની પછવાડે તે ચક્ર લાગ્યું. તે ચકથી પોતાને બચાવવા માટે દુરવાસા બ્રહ્મા, વિષ્ણુ અને મહાદેવ પાસે ગયા, પણ કોઈ તેને બચાવી શકયું નહિ, પણ દેવોના કહેવાથી તે દુરવાસા) અંબરીષ રાજા જે ભગવાનને ભક્ત હતા તેને શરણે આવ્યા, ત્યારે બચી
