________________
ખરે શુરવિર કેશુ?
૨૫૦
૨૫૧ (૮૧૭) જે મુવા હી હતમે, કઈ ન બુજે સાર હરિજન હરિસા હે રહા, માયા રહી શિર માર.
જે પરમાત્માના પ્રેમ અર્થે મરે છે, તેની કદર કઈ પણ દુનિયવી માણસ બુજતો નથી, કારણ કે દુનિયવી લોકો સમજતાં નથી કે પરમાત્માને બંદ દુનિયામાંથી મુ તે પરમાત્મા પાસે પુગી ગયો અને માયાનાં બંધનમાંથી તે છુટ , તેથી માયા પિતાનું માથું કુટવા બેઠી છે.
(૮૧૮) : : કબીર! યા ઘર પ્રેમ, ખાલાકા હાર નહિ શિશ ઉતારે હાથસું, સો ઘર પેઠે ઘર માંહિ.
આ કબીર! આ પ્રેમનું ઘર છે, તે કાંઇ તારી માસી (માયની બેન)નું ઘર નથી કે ત્યાં તું લાડ કરતો સહેલાઈથી જઈ શકે એ પ્રેમ (મેળવવા)ના ઘરમાં તે, જ્યારે તું તારું માથું પોતાના હાથે ઉતારી નિચે મુકે ત્યારે જ પેસી શકાય.
(૮૧૯). સુરા સેહિ જાનિકે, પાંવ ન પિછે પંખ આગે ચલા પિઝા ફિરે, તાકા સુખ ન દેખ.
ખરે શુરે માણસ તેને જાણવો કે જે પોતાના પગ પાછળ હઠાડેજ નહિ; જે આગળ ચાલી પાછો હઠે તે માણસ ખરે શુરે નથી અને તેનું મેહ જેવું નહિ.
(૨૦) ઘાયલકી ગત એર હય, એરનકી ગત ઓર,
ખાંનજ લાગા પ્રેમિકા, રહા કદીશ ઠેર. ઘાયલ થયેલાની બાબદ જુદી જ છે, જ્યારે બીજા સર્વેની બાબદ કાંઇ ઓરજ છે. મને કબીરને પ્રેમને તે બાન લાગે તેથી હું ઇશ્વરી માર્ગમાં દ્રઢ થયો છું.
