________________
૨૩૬
કબીર વાણી. પારકું ધન છે આપણું નથી, અને તે (નારી) પાસે રહેવાથી મરદને ઘણું વિચારે (જુસ્સાઓ) ઉપજે છે.
(૭૭૧). જેસા પ્રેમ પર નારીઓં, ઐસા હસે હેય;
સાંઈયાં કે દરબારમે, પલા ન પકડે કેય. જેવો પ્રેમ એક મરદ પારકી સ્ત્રી માટે રાખે છે, તે પ્રેમ જે તે પરમાત્મા માટે રાખે, તે તે પરમાત્માની દરબારમાં એવો સડસડાટ પહોંચી જાય, કે તેને કોઈ પણ અટકાવી શકે નહિ. .
(૭૭૨) કામકા ગુરૂ કામીની, લેમિક ગુરૂ દામ કબીરકા ગુરૂ સંત હય, સંતનકા ગુરૂ રામ. સ્ત્રીનાં છંદમાં પડેલા પુરૂષને ગુરૂ સ્ત્રી છે, લેબી માણસને ગુરૂ પિસા છે, પણ કબીર કહે છે કે મારે ગુરૂ તે સંત પુરૂષ છે અને સંત પુરૂષોને ગુરૂ પરમાત્મા છે. અર્થાત-જેનું જે પર દિલ લાગે છે તે તેને ગુરૂ થઈ લાગે છે, માટે પરમાત્માપર દિલ લગાડે તે પરમાત્મા તેને ગુરૂ થાય અને તે આ ભવસાગરની પેલે પાર પુગી જાય.
(૭૭૩) નારી નરક ન જાનાહિ, સબ સંતનકી ખાન,
જામે હરિજન ઉપજે, સેહિ રતનાગરકી ખાન. સ્ત્રી (જાત) નક સમાન છે એવું તું સમજતે ના, પણ તે (સ્ત્રી) તે બધા સંત પુરૂષથી ભરેલી એક ખાણ છે, કે જેમાંથી હરીજને જેવા નર પેદા થાય છે તે રત્નાગરની (ઘણીજ અમૂલ્ય) ખાણ છે.
