________________
૧૮૦
કબીર વાણું. અર્થાત, જેનું જે ઉપર ચિત્ત લાગુ છે, તેને તે પિતાનું આખું જગત સમજે છે, અને તેના સિવાય તેને બીજું કશું સુઝતું નથી, તેથી તે સર્વે ગુરૂ (મિસાલ) જ તેને મન ગણાય.
-
(૫૯૩).
હિરે હિરાકી કેથલી, બાર બાર મત ખેલ; મિલે હિરાકા જોહરી, તબ હિરાકા એલ.
કબીર કહે છે કે –તારી પાસે હિરાની ભરેલી છેઠળી હોય તેને વારંવાર ઉઘાડતે ના, ચાને ગમે તેને દેખાડતો ના, કારણ કે જ્યારે હિરાને પારખુ અને લેનાર મળે ત્યારે જ હિરાનું મૂલ્ય થાય છે અને તેજ તેની કદર પિછાણે છે.
(૫૯૪) હિરા જરા ન બેલિયે, કુંજરે કે હાથ;
સેહેજે ગાંઠે બાંધીયે, ચલિયે અપની બાત. તારી પાસે હિરો હોય તે તે કેઈ તેવા કુંજરા માણસ આગળ ઉંઘાડે કરી દેખાડતે ના, પણ તારી પાસે જ રહેવા દઇ, તારે રસ્તે ચાલ્યો જજે.
(૫૯૫) તન સનદુક ગુન રતન ચુપ, તાહિ જિજે તાલ ચાહક બિના ન ખેલિયે, કુંચી બચન રસાલ.
જ્યાં સુધી તે પિછાણનાર ઘરાક મળે નહિ, ત્યાંસુધી તે અમૂલ્ય રત્નની પિટી બંધ રાખજે, ને તેને ઉઘાડવાની કુંચી બાહેર કહાડ ના.
(૫૯૬) હિરા પડા બાજાર, રહ્યા છાર લપટાય; કેક અધે ચલ ગયે, પરખ ન લિયા ઉઠાય. હિરો રાખમાં લપટાઇને બજારમાં પડ્યા હોય, તો પણ ઘણું આંધળાઓ. ત્યાંથી જવા છતાં કોઈ તેને પારખીને ઉંચકી લેતું નથી.
