________________
અજ્ઞાનીની સ`ગત કરતા ના (૫૪૯ )
હરિજન માવત દેખકે, માંહડો સુક ગયા; ભાવ ભકિત સમજ્યા નહિ, સુરખ ચુક ગયા.
હરીજન (એટલે પરમાત્માના ભક્ત) ને આવતાં જોઇને જેનુ મેહાડુ સુકાઇ જાય તે માણસ, કબીર કહે છે કે પરમાત્મા તરફની ભિતભાવ શું છે, તે વિષે કાંઇ સમજતાજ નથી, તેથી તે મૂર્ખ માણસ પેાતાના હાથમાં આવેલી તક ગુમાવે છે.
(૫૫૦)
સખિયાં ચંદ્રન પર હરે, જહાં રસ મિલે તહાં જાય; પાપી સુને ન હિર કથા, ઉંધે કે ઉઠે જાય.
૧૬૭
માંખીને સુખડને વાસ ભાવતા નથી, પણ જ્યાં રસવાળી દુર્ગંધની વસ્તુ હોય તે ઉપરજ જઇ બેસે છે તેમ, જેનાં મનમાં પાપેાજ રમ્યા કરતાં હાય છે. તેને પરમાત્માની વાતા કે ન થતાં હોય તે જગ્યા ભાવતી નથી, પણ જો ત્યાં તેનાથી અચાનક આવી જવાયું હોય તેા, તે ઉધવા માંડે છે, અથવા તે ત્યાંથી ઉઠીને ચાલતી પકડે છે.
( ૫૫૧ )
ભકત ભગવંત એક હય, મુજત નહિ અજ્ઞાની શિશ ન નાવે સંતકા, મહાત કરે અભિમાન.
પરમાત્માને પિછાણનાર સાધુપુરૂષ અને પરમાત્મા એકજ છે, એ વાતની સમજ અજ્ઞાનીને હાતી નથી, તેથી તે સાધુસંતને માન આપવાનું અને માથું નમાવવાનુ` હલકુ' સમજે છે, ને પેાતાનાં મનમાં બહુ ગવ રાખે છે.
