________________
કબીર વાણ. .
(૫૪૬) હરિજનકી લતાં ભલી, બુરી સાકુંથ કી બાત લાતેમે સુખ ઉપજે, બાતે ઈજજત જાત.
હરિજનની લાત ખાવી યાને કાંઈ ઠપકે સાંભળવ ભલે પણ અજ્ઞાન : માણસની વાતો સાંભળવી એ નઠારી; કારણ કે હરિજનને ઠપક સમજવાથી આપણને કાંઈક નવું જાણવાનું મળે છે, જ્યારે અજ્ઞાનીની વાતથી સામી ઈજ્જત જાય છે.
(૫૪૭) સાકુંથ ભલેહિ સરજ્યા, પર નિંદા કરત; પરકે પાર ઉતારકે આપહિ નઈ પરંત. કબીર કહે છે કે, જે અજ્ઞાની માણસે બીજાઓની નિન્દા કરતા ફરે છે, તેવા માણસો દુનિયામાં પેદા પડેલા સારા; કારણ કે તે બીજાંઓની નિન્દા કરીને તેનાં પાપ ધોઈ નાખે છે, અને તે પાપ પોતાને માથે લઇને નર્કને રસ્તે પચ્છે છે. અર્થાત, કોઇની નિન્દા કરવી તે સામાનું પાપ જોવા બરાબર છે.
(૫૪૮) જે રીતી સંત તજે, મુંઢ તાહિ લલચાય; નર ખાય કર ડારે, તે સ્વાના સ્વાદ લે ખાય.
જે (બેટી) આદત સાધુસંત થયેલા પુરૂષોએ છોડી દીધી, તે આદતોથી મૂર્ખ માણસે લલચાઈ જાય છે. ભેજનમાંનું બાકી વધેલું (એવું) બાહેર ફેંકી દે છે, તેને કુતરાંઓ આવી ઉપાડી લે છે, તેમ વસ્તુઓને ડાહ્યા પુરૂષ, ખોટી સમજી છોડી દે છે તે વસ્તુઓને મૂર્ખ ખુશીથી ઉપાડી લે છે.
