________________
૧૫૨
કબીર વાણી.
(૪૯૭ )
સાહેબકે દરખારમે, કયુ પહેલે કામ ખુશ કરે,
દાદ
કર પાવે ખાદ કરે ફરિયાદ
પેહેલ્લાં કામ ખુરૂ' કરે, ને પછી દુઃખ આવે ત્યારે રડવા બેસે, ને પરમાત્મા પાસે દાદ માંગે, તે। કબીર કહે છે કે, તેની દાદ પરમાત્મા કેમ સાંભળે?
(૪૯૮ )
દાતા નદિ એક સમ, સમ કાકા દેત; હાથ કુંભ જીસકા જૈસા, તૈસાહ ભર લેત.
પરમાત્મા, એક નદી સમાન છે, કે જે સર્વને પાણી ઘટે એટલું ભરી લેવા દે છે, પણ જેના હાથમાં જેવું ને જેટલું' (નાનુ` ચા મેાટુ') વાસણ હાય, તેવુ' ને તેટલું પાણી, તે નદીમાંથી ભરી લઇ શકે છે, પરમાત્માને કાયદે એકજ નિયમ ઉપર રચાયલા છે, કે માણસ જેવુ કરે તેવુ ફળ પામે.
(૪૯૯ )
કરતાકે તે ગુણુ ઘણું, અવગુણ એકે નાંહિ; જો દિલ ખેાજુ' આપનાં, સખ અવગુણ મુજ માંહિ. પરમાત્માનું તે સર્વે ભલુંજ કીધેલુ છે, ને તેમાં એક પણ વસ્તુ ખરાબ ક્રેજ નહિ; પણ જે નઠારૂ થાય છે ચાને માણસને દુ:ખ આવે છે, તેનું કારણ તપાસ તા તે તેનામાંજ ભરેલું છે. એવુ માલમ પડશે, ચાને દુ:ખ તેની પેાતાની કરણીનુ જ પરિણામ છે.
(૫૦૦ )
જો તાકા કાંટા જીવે, તાકા તું એક ફૂલ; તાકા કુલપે કુલ હય, વાકો કાંટા ફૂલ.
કોઇ કાંટા ભેાકે તેને તું કુલજ સુધાડ, જેથી તને ફુલની સુગંધજ રહેશે અને કાંટા તેનેજ લાગશે. અર્થાત-કાઇ તારી સાથે ભુ'ડા થાય, તે। પણ તારે તેા ભલાઇનેજ વળગી રહેવું કારણ કે તેની કીધેલી ખુરાઇનુ પરિણામ તેનેજ ભાગવવુ પડશે, તને કશું લાગતું વળગતું નથી.
