________________
ગુપ્ત શબ્દ વિષે.
૧૪૩ પુરૂષ, રાજા હોવા છતાં, દુર્વાસા જેવા અયોગ્ય નરને સખ્ત ઠપકે અને શ્રાપ, મુંગે મોડે સહન કરી જઈ, સામે હાથ જોડી ઉભા રહ્યા, જેથી દુર્વાસાને નુક્સાન થયું, જ્યારે અંબરીશ રાજાને સુખ જ મળ્યું તેમજ, જે પણ બીજાનું બેલવું, ગમે એવું હોય, છતાં તે સહન કરી જાય, અને સામો જરાએ વાંકે શબ્દ નહિ બેલે, તે માણસ ખરો સુખી થાય.
(૪૬૭) જીલ્યા છને વશ કરી, તિને વશ કિયા જેહાન, નહિ તે અવગુણ ઉપજે, કહે સબ સંત સુજાણ, જે પિતાની જીભને વશ કરે, તે આખી જેહાનને જીતી શકે છે, પણ જે જબાનને કાબૂમાં રાખતા નથી, તેને દુઃખ ઉપજ્યા કરવાનું એવું સાધુપુરૂષોનું કહેવું છે.
(૪૬૮)
શબ્દ શબ્દ બહુ આંતરા, સાર શબ્દ ચિત દેય
જે શબ્દ હરિ મિલે, સેહિ શબ્દ ગ્રહિ લેય. શબ્દ, શબ્દમાં ઘણો ફરક હોય છે, માટે કબીર કહે છે કે, હું હવે (ગુપ્ત) શબ્દ કહું તેપર ધ્યાન લગાડે, અને મારા કહેલા શબ્દમાં જે શબ્દથી પરમાત્મા મળે છે, તે શબ્દને તમે પકડી રાખે.
(૪૬૯) શબ્દ બહેત હિ સુન્યા, પરમિટા ન મનકા મેહ
પારસ તક પહેતા નહિ, તબ લગ લેતાકા લહ.
એવા (બીજા) શબ્દો તો ઘણું એ મેં સાંભળ્યા પણ મારા મનનું અજ્ઞાનપણું ગયું નહિ, કારણ કે, જ્યાં સુધી લઢને પારસમણિ મળતું નથી, ત્યાં સુધી તેનું સોનું થતું નથી પણ લટું તે લટું જ રહે છે, તેમ જ્યાં સુધી ખરે (ગુપ્ત) શબ્દ શું છે, તેનું જ્ઞાન માણસને થતું નથી, ત્યાંસુધી તેને પરમાત્મા મળી શકતું નથી.
