________________
શબ્દ (વાણી) વિષે.
૧૪૧ | (૪૫૯). શબ્દ ઐસા બેલિયે, તનકા આપા ખાય;
ઐરા શિતલ કરે, આપનકે સુખ હેય. (ત્યારે) કબીર કહે છે કે તારૂં “હું પણું” છોડી દઈ તું એવા શબ્દ બેલ, અને એવું બોલવાની ટેવ રાખ, કે જેથી સામો ધણી પણ રાજી રહે, ને તને પણ સુખ આવ્યા કરે.
(૪૬૦) શિતલ શબ્દ ઉચ્ચારિ, અહમ આનિ નહિ,
તેરા પ્રીતમ તુજને બસે, દુશ્મન બી તુજ માંહિ. મિઠા શબ્દ બોલવા અને મગરૂરી જરાએ કરવી નહિ; કારણ કે આપણે મિ તથા શત્રુઓ આપણું (મધુર કે કડવા) બોલમાંજ રહેલા છે.
(૪૬૧) જે શબ્દ દુખ ના લગે, સેહિ શબ્દ ઉચ્ચાર તપ્ત સિટી શિતલ ભયા, સેહિ શબ્દ તતસાર, શબ્દ એવા બોલવા, અને વાત એવી કરવી કે જેથી કોઈને પણ દુઃખ લાગે નહિ, તથા ગુસ્સો આવે નહિ, પણ બધાને શાંત થાય એવું જ બલવામાં ખરો સાર છે.
(૪૬૨) શબ્દ સરિખા ધન નહિ, જે કઈ જાને બેલ; હિરા તે દામે મિલે, પર શબ્દ ન આવે એલ. '
જે કોઈ બેલી જણ હોય તે બેલી ચાને (મીઠી) વાણી જેવું માણસનું એકે ધન યાને શક્તિ નથી; કારણ કે દામ ખરચ તે હિરે પણ મળી શકે છે, પણ મીઠા વચનનું તે મૂળજ નથી.
