________________
સન્યાસી વિષે.
૧૧૯
(૩૯) હાથમેં માળા કિ પર હિરદા ડામાડલ, પગ તે પાલાએ ગલા, ભાન ન લાગે સુલ.
માળાને હાથ ફેરવ્યા કરે છે, પણ તારું અંતકરણ તે ડામાડોળ છે, ને તારા પગે દુનિયાની માયાનાં જડમાં પેસી ગયા છે, તેમાંથી બાહેર નિકવાનું ભાન તને કયાં છે ?
(૩૯૧). માલા પેહરે મન સુખ, તાસે કછુ ન હોય
મન માલામુ ફેરવે, જુગ ઉત્પાલા હેય. માત્ર માળા પહેરી મન મનાવ્યાથી કાંઈ વળતું નથી તારા મનની માળા તું ફેરવ, તે તને બધું અજવાળું થઈ જશે.
(૩૯૨). માલા પેહરે કેન ગુન, મનકી દુખધા ન જાય; મન માલા કર રાખીયે, હરિ ચરન ચિત્ત લાય.
જ્યાં સુધી તારાં મનની અકળામણ જાય નહિં, ત્યાં સુધી માત્ર માળા પહેરવાથી કોઈ ફાયદો થતો નથી; તું મનને માળા બનાવ, તેને બાહેર ભમતું અટકાવ, ને તારૂં ચિત્ત ઇશ્વરના પગ આગળ ઘર.
(૩૯૩) મનકા મસ્તક મુંડ લે, કામ ધકા કેશ
જે યે પચે પરોઘ લે, તે ચેલા સબહિ દેશ. તારા મનનું માથું મુંડ અને તારી ઇઢિઓની વિષયવાસનાઓને તેમજ તારા ઠેધ (જુસ્સાઓ, હવસ)ને મુંડ યાને દાબી નાખ. જે તું મનને અને એ પાંચ ઇદ્રિઓને તાબામાં રાખશે તે દુનિયાનાં બધાં લોકે તારા ચેલા થઈ રહેશે.
