________________
કબીર વાણી.
(૩૫૧)
ક્યા કિરતન છોડકે, કરે ન આર ઉપાય; કહે કબીર તા સાધકે, પાસ કોઇ અંત જાય,
એથી ઉલટુ, ઇશ્વરી સંવાદ અને ભજન છેડી જેએ ભલતાજ માર્ગ લેતા હોય, તે ખરા સાધુ પુરૂષ નથી, માટે તેએની પાસે કદી જવું નહિ.
( ૩પુર )
કામ કથા સુનિયે નહિ, સુનકે ઉપજે કામ; કહૈ કબીર ખિચારકે, ખિસર જાય હરિનામ. ઇશ્વરી સંવાદને બદલે, ઇંદ્રિના ભાગ ભાગવવાની વાતા થયા કરે, તે જરાએ સાંભળવી નહિ, કારણ કે તેથી હવસેા ને જીસ્સાએ ઉભરી આવશે, ને ઇશ્વરનું નામ ભુલી જવાશે.
(૩૫૩)
કથા કિરતન સુનનકા, જો કાઇ કરે સ્નેહ કહે કબીર તા દાસકા, મુક્તિમે નહિ સંદેહ.
ઇશ્વરી સ’વાદની વાર્તા ને કિર્તન સાંભળવાને જેનું મન થાય, અને તે કરનારાઓની જે કોઇ સંગત કરે, તા હું ખીર કહુ` છું, કે તે માણસને મુકિત મળે, એમાં જરાએ સંદેહ નથી.
( ૩૫૪)
રાજ દ્વાર ન જાઇએ, જો કોટીક મિલે' હેમ, સુપચ ભગતકે જાઇએ, એ ભિષ્ણુકા તેમ.
ધણુંએ સાનું ચા જર જવાહેર મળતું હાય, તે પણ તુ` રાજ દરબારમાં ના જતા, પણ કાઇક ભાલા (પરમાત્માના) ભગત પાસે તું જરૂર જજે કારણ કે એ વિષ્ણુને મળવાનુ ડેકાણું છે, ચાને ઇશ્વરને મળવા એ એક માર્ગ છે.
