________________
સંતસંગથી છાનું સાર્થક થાય છે.
જન્મ
(૩૪૭) કુરા મન બદલાય છે, સાધુ બડે લેનાર;
તુટી હે રામસે, ફેર સંધાવન હાર. - જેમ લેનાર બે ભાંગેલી જણસને સાંધી પાછી આખી કરે છે, તેમ જ માણસનું મન પરમાત્માપરથી ઉઠી ગયું હોય, અને દુનિયાની વસ્તુઓ પરજ લાગેલું હોય, તેને સાધુ પુરૂષ પાછું ઇશ્વર સાથે જોડી એક કરી આપે છે, ચાને માણસનાં નિચલા ભાનનું ખટારૂં દેખડાવી, તેને ઉંચ ભાન તરફ લઈ જાય છે. .
. . .
(૩૪૮) : ઇષ્ટ મિલે મન મિલે, મિલે સકળ રસ રીતી; કહે કબીર તહાં જાઈએ, યેહ સંતનકી પ્રિતી.
મનને પસંદ પડતી વરતુઓ મળે, તે મન તેમાં લાગી જાય, અને મન લાગી ગયાથી, બધી બાબદેને ભેદ મળી જાય છે, માટે હું કબીર કહું છું કે સાધુ પુરૂષે જે આપણું મનને ઇશ્વર પર લગાડનારા છે તેઓ પાસે તું જરૂર જજે.
(૩૪૯). કથા કિરતન કરનકી, જાકે નિશદિન હતી; કહે કબીર વા દાસસે, નિશ્ચય કીજે પ્રિતી.
જેઓ રાત ને દિવસ, ઇશ્વરની વાતો, અને ભજન કર્યા કરે, તેઓની પાસે તું જરૂર જજે, ને તેમને સંતસંગ કરજે.
(૩૫૦) કથા કિરતન રાત દિન, જાકે ઉદ્યમ યેહ કહે કબીર તા સાધકે, ચરણ કમલકી મેહ.
જેઓને ધંધાજ એ, કે રાત્રે દિવસે માત્ર પરમાત્માની જ વાતે અને ભજન કરવાં, તેવા સાધુ પુરૂષના કમળ ફૂલ જેવા પગેની રાખ પણ આપણને મળે તો સારું.
