________________
કબીર વાણું.
(૨૯૭) પૂજા ગુરૂકી કિજીયે, સબ પૂજા જેહી માંહે,
જબલગ સિંચે મુખ તરૂ, સાખા પત્ર અઘાય. તું ગુરૂની પૂજા કરે કેમકે તેમાં સર્વ પ્રકારની પૂજા આવી જાય છે. જેમ ઝાડનાં મૂળને પાણી પાવાથી, તેનાં ડાંખળી પાંદડાં વગેરે પોષાય છે, તેમ ગુરૂની પૂજા કરવાથી, સર્વ દેવતાઓની પૂંજા થઈ ગયેલી ગણાય છે.
(૨૯૮) ગુરૂકા એક દેશ હય, જે બસી જાને કેય કઉવા તે હંસ હેત હય, જાન વરણ કુલ બેય.
જે સદ્ગુરૂનાં રક્ષણ હેઠળ રહી જાણે તે કાગડા જેવો નીચ હોય તે પણ બદલાઈને હંશ જેવો ઉંચ થાય. ચારમાંની જે વર્ણમાં તે જનમે હોય, તે વર્ણથી તેનામાં ઉપજેલા તેના સર્વ દુર્ગ ણે મટી જાય; જે જાતમાં તે જનમે હોય, તે જાતથી તેનામાં ઉપજેલા તેના સર્વ દુર્ગણે મટી જાય; અને જે કુળમાં તે જનમે હોય તે કુળથી તેનામાં ઉપજેલા સર્વ દુર્ગણ મટી જાય.
(૨૯૯) સબ કછુ ગુરૂ પાસ હય, પાઈયે અપને ભાગ
સેવક મન મેંપી રહે, નિશદિન ચરણે લાગ. તું જે માગે તે ગુરૂ આપી શકે તેવું છે માટે તારા નસીબમાં જેટલું હોય તેટલું તેની પાસેથી મળવી લે, તારું મન ગુરૂનાં મનથી જુદું અને સ્વતંત્ર રાખ; ગુરૂ જે ચાહે તેજ તારૂં ચાહ્યું પણ હોય તેમ કરવું અને રાત દહાડે તેને પગે લાગ્યા કરે. •
(૩૦૦) ગુરૂ ગૂંગા ગુરૂ બાવા, ગુરૂ દેવનકા દેવ;
જે તું શિષ્ય શ્યાનાં, તે કર ગુરૂકી સેવ. ગુરૂ મુંગે હોય કે બેલત હોય, ચટપટિયે હોય, કે ધીરે હોય, ગરીબ હોય કે મોટામાં મેટે હોય, ને ગુરૂ કાંઈ પણ અનુકુળ કે બિનઅનુકુળ
