________________
૮૮
કબીર વાણું.
(૨૯૦) હરિ કૃપા તબ જાનીયે, જે માનવ અવતાર
ગુરૂ કૃપા તબ ાનીયે, જબ છોડાવે સંસાર.
પરમાત્માની કૃપા થાય, તો ૮૩,૯૯,૯૯૯ જાતના છેવના અવતારે ઉપરથી ચઢાવીને આપણને મનુષ્ય તરીકે ચોર્યાસી લાખ અવતાર આપે. પણ સદ્ગર મેહેરબાન થાય તો તે આપણે માટે એ માણસાઈ અવતારને પણ નહિ ખમાય એ દુખીયારો ગણે, ને એમાંથી છોડવીને ખુદ ઇશ્વરી હાલતે પહોંચાડે.
(૨૯૧) જાકે શીર ગુરૂ જ્ઞાની હૈય, સેહિ તરત ભવ માંહે, ગુરૂ બિન જાને જન્તકે, કબૂ મુકિત સુખ નાહે. પરમાત્માની મુલાક્ત કરાવી શકે એવા ગુરૂ જેને માથે હોય, તેનાં જન્મ મરણને છેડો જલદીથી આવી જાય છે. જન્મ મરણમાંથી છુટવાનું સુખ, ગુરૂ વગર માણસને કદી મળે જ નહિ, એમ તમે નક્કી જણજો.
(૨૯૨) સદગુરૂ કે ભુજ દેઈ હય, ગોવિંદકે ભુજ ચાર શેવિંદસે સબ કછુ સરે, પર ગુરૂ ઉતારે પાર. પરમાત્મા, પુરૂષ રૂપે ચાર હાથવાળા શ્રી વિષ્ણુ થયા અને માણસ જે માંગે છે તેઓ એ ચાર હાથે આપી શકે છે. પણ સદ્ગુરૂને તે બેજ હાથ છે, તે તારી સર્વ કામનાઓ યાને ઇઢિઓથી ભેગવાતી માહે પુરી પાડી શકો નથી, પણ મુક્તિ આપવાનું એકજ મહાન કાર્ય જે તે કરી શકે છે, તે સર્વ કામનાઓ કરતાં વધુ મોટું છે.
