Jaybhikkhu Smruti Granth

SR No.: 032365
Original Sutra Author: N/A
Author: Dhirubhai Thakar, Kumarpal Desai and Others
Publisher: Jaybhikkhu Sahitya Trust Prakashan
Publication Year: 1970
Total Pages: 212
Language: Gujarati
Classification: Smruti_Granth
File Size: 8 MB

Page 65

શ્રી જયભિખ્ખું ષષ્ટિપૂતિ સ્મરણિકા : ૫૭ રૂપે કહેવાની હકીક્ત એવી રીતે વણીને મૂકે છે કે મ. ગાંધીજીએ પણ વારંવાર કહેલું છે, તે તેમણે તે સીધી જ હૃદયમાં સોંસરી ઊતરી જાય છે. આ રીતે પ્રતિપાદિત કર્યું છે કે પ્રાર્થનામાં–સાચી એમનું વાચન ઘણું વિશાળ છે અને તે અદ્યતન
હૃદયગત પ્રાર્થનામાં ઘણું કૌવત રહેલું છે. ભલભલાં
દર્દો પણ એના બળથી દફનાવી શકાય છે. આ વાત રહે તે માટે જેટલું શક્ય થાય તેટલું સાહિત્ય વાંચ
આપણે જ્યારે એમની રીતે આલેખાયેલી વાંચીએ વાનો શોખ પણ એટલે જ તલસ્પર્શી છે–ઉપર
છીએ ત્યારે એમના ઊંડા અભ્યાસ અને કલમની છલે કદી નથી. તેમના સંપર્કમાં ઘણી ઘણી અજબ ભેજાંઓની વ્યક્તિઓ આવી ગયેલી છે તે તમામને
મનોહરતાની ભારે પ્રશંસા કરવાનું મન થઈ જાય છે. માપી લેવાની કળા એમને સુસાધ્ય છે. એને કારણે તેમની પ્રાસાદિક શૈલીમાં ઇતિહાસ, પુરાણ બહુવિધ લોકેની પામર વાતો ય તેમણે સાંભળી છે.
સમાજ તથા લોકસંપર્કની કથયિતવ્ય વસ્તુ એવી એમાંથી પોતે તારવવાનો અર્થ તારવી લે છે અને મઝાની રીતે રજૂ કરે છે કે એમાં કંઈયે કર્કશતા માત્ર નવનીતનો જ આરવાદ કરવામાં એ પાવરધા છે. કે ડંખનાં દર્શન જ થતાં નથી. આથી તે સર્વ
ધર્મપ્રિય બની શક્યા છે. એ બેલે છે ઓછું છતાંય ઘણું કહી શકે છે.
ધર્મે પોતે જેન છે અને જેનધર્મને સારો એમની બોલવાની અને કહેવાની ઢબ અનોખી છે. એ
અભ્યાસ હોય એ તેમના જેવાને માટે અત્યંત જરૂરી બહુ નથી બોલતા પણ આંખથી ઘણીવાર ઘણું કહી
પણ છે. તેમણે સાહિત્ય સંગમનો પ્રયોગ પણ જૈન દે છે. આટલું છતાં કેઈનાય પ્રત્યે તેમણે અણગમો
સાહિત્યના સંપર્કથી કર્યો છે અને તે રીતે તેમાંથી સેવ્યો નથી..
તેમને જે કંઈ મોતી લાધ્યાં તે ધીરે ધીરે વીણવા • તેમના આલેખનની ભાષા ટૂંકાક્ષરી અને સ્પષ્ટ માંડવાં અને એ વીણેલાં મોતી ખજાનામાં ભરાતાં અર્થ ઉપજાવનારી છે. એમની વાક્યરચના સરળ ગયા તેમ તેમ તે તેમની રૂચિને સ્પંદ પ્રાપ્ત કરી વધુ પૂરો અર્થબોધ કરાવનાર હોય છે--છતાં એમાંય
તેજસ્વી સ્વરૂપે પ્રકાશિત થતાં ગયાં. એ તમામ ભાષાતેઓ પોતે તત્વબોધદર્શન એટલી જ મધુરતાથી કરાવે ભૌતિક જૈનધર્મની જેમ અન્ય ધર્મમાંથી પણ છે. તેમને વાચકવર્ગ વિશાળ છે.
હવે અવતરવા લાગ્યાં છે અને તેથી એકબીજાને અમદાવાદના દૈનિક પત્ર “ગુજરાત સમાચાર” અલભ્ય લાભ થાય છે. માં દર ગુરુવારે રજ થતા “ઈટ અને ઇમારતમાંની ગાયત્રી મંત્ર તવતુર્વરેષ્ય મવચ ધીમટ્ટિ હકીકતોની ભવ્ય મહેલત જોઈને ઘણાને હર્ષ ધિયો યો નઃ પ્રચાત- માં શે ચમત્કાર છે એ બ્રાહ્મણે થતો અનુભવ્યો છે. વિશેષમાં તેમણે મુનીન્દ્ર” ના પોતે પણ પૂરો સમજતા નથી. આ મંત્રનો જાપ તખલ્લુસથી જે અનોખી વાતો-ભૂત, વર્તમાન અને મારા માટે કોલેજ-જીવનથી જ એક વ્યસનરૂપ બની ભવિષ્યને સ્પર્શતી–રજ કરવા માંડી છે તેમાં ઘણાને ગયેલ છે. હું હમેશાં સ્નાન કરવાના સમયે તેને ગમતી અને અણગમતી વાતો પણ છે. અગમ્ય જાપ કરું છું. એથી મને સંતોષ રહે છે. તદુપરાંત વાતો આપણે માનતા નથી, એ આપણે આજ નવગ્રહ-સ્તોત્રને પણ હું પાઠ કરું છું. સુધીને અનુભવ છે; પરંતુ દુનિયા એક પ્રકારની વર્ષો પૂર્વે મારાં ધર્મપત્નીને હિસ્ટિરિયાનું દરદ નથી–તેને ઘણું પાસાં છે અને તે માન્યા સિવાય ચાલે લાગુ પડેલું. હું પોતે ભૂતપ્રેતમાં માનતો જ નહિ. એમ પણ નથી. આ વાત સીધી રીતે કહેવાને બદલે એક સમયે બધાની હાજરીમાં મારાં પત્નીની સંભ્રમ એમની ટેવ પ્રમાણે દષ્ટાન્તો અને સાચી હકીકતો આવી સ્થિતિમાં તેમણે જે ઉચ્ચાર કર્યો તેથી મારા આશ્ચર્ય કે મેળવીને પોતાની વાત કેટલી વજૂદભરી છે, એ ને કઈ જ સીમા રહી નહિ. કહ્યું કે- “હું આ એમણે સિદ્ધ કરી આપ્યું છે.
દિવાળી પૂર્વે મારી પત્નીના પ્રાણ છીનવીને જ સે ૮