Page Text
________________
આદિનાથદાદાના દરબારમાં પ્રવેશ્યા, ત્યાં દયાળુ દાદાને નીરખતાં જ તેમનું હૈયું હાથ ન રહ્યું. આંખો ચૂવા માંડી. હૈયે દાદા-દાદા-દાદાનો પોકાર પ્રવર્યો. અંતરમાં અરમાન જાગ્યાં કે શું કરું તો મને આ દાદાના દરબારમાં જ રહી જવા મળે? અહીં વારંવાર આવવું, પછી થોડીવારે પાછા જવું અને દાદાનો વિજોગ વેઠવો એ તો બહુ વસમું પડે છે. કાંઈક એવું કરવું જોઈએ કે જેથી અહીં જ, દાદા સાથે જ હમેશાં રહી શકાય.
વિભોર હૈયે અને ભાવાર્દુ નેત્રે મહામંત્રી ચિંતામગ્ન ઊભા હતા, ત્યાં જ તેમની દૃષ્ટિ દાદાના દરબારમાં આમ તેમ ઊડાઊડ કરતાં પંખીઓ ઉપર પડી ! તેમને થયું વાહ ! આ પંખીઓનું જીવન કેવું મજાનું ! આવું જીવન મને મળે તો હું પણ દાદાના દરબારમાં નિત્ય નિવાસ કરી શકું ! અને એ સાથે જ તેમના મુખમાંથી એક કાવ્ય સરી પડ્યું :
त्वत्प्रासादकृते नीडे वसन् शृण्वन् गुणांस्तव ।
संघदर्शनतुष्टात्मा भूयासं विहगोऽप्यहम् ॥ આપના દરબારમાં માળો બાંધીને રહેવા મળતું હોય તો દાદા ! હું પંખી બનવા પણ તૈયાર છું. અહીં સંઘો આવશે તેનાં પણ દર્શન પામીશ, અને એ બધાં તમારાં ગુણગાન કરશે તે સાંભળી સાંભળીને મારા દિવસો ગુજારીશ.
ભક્તિના મહાકાવ્યસમા આ શ્લોકના મર્મને પકડીને સત્તરમાં સૈકામાં થયેલા શ્રાવક કવિ ઋષભદાસે તેના ભાવોને વિસ્તારનું એક મીઠડું પદ રચ્યું છે. આર્જવા અને આરઝૂથી છલકતા એ પદનો આજે આપણે આસ્વાદ માણીએ :
કયું ન ભયે હમ મોર, વિમલગિરિ...
સિદ્ધવડ રાયણરૂપકી શાખા, ઝૂલત કરત ઝકોર....” ૧ પદનો ઉપાડ જ એવો અદ્ભુત છે કે કુશળ ગાયક જો યોગ્ય સ્વરોમાં તેનું ગાન આરંભે, તો ભાવિક શ્રોતાગણ ભાવુક બનીને અનાયાસે જ તેમાં જોડાઈ જાય, અને એમ તે ગાન સહેજે સમૂહગાન બની જાય. કવિ પોતાના મનોભાવને પ્રશ્નના રૂપમાં વ્યક્ત કરે છે. સંબોધનવાચક શબ્દ આ પદમાં – પંક્તિમાં કયાંય ન હોવા છતાં કવિનું નિશાન “આદીશ્વર દાદા” જ છે, એ વાત અભણ – અજાણ ભાવિકને પણ સમજાયા વિના નથી રહેતી. કવિ પૂછે છે દેવ ! મને વિમલગિરિ
| SR No. | 032361 |
| Book Title | Dharm Tattva Chintan Part 02 |
| Original Sutra Author | N/A |
| Author | Sheelchandrasuri |
| Publisher | Bhadrankaroday Shikshan Trust |
| Publication Year | |
| Total Pages | 250 |
| Language | Gujarati |
| Classification | Book_Gujarati |
| File Size | 15 MB |