________________
પ્રભુ ગમતા હોય, પ્રભુગુણ ગાવા ગમતા હોય, તેના માટે તો પ્રભુના માર્ગમાં વર્તતા સહુ કોઈ મનગમતા હોય; પ્રભુના માર્ગની સઘળી બાબતો તેને પ્રિય હોય. તેને માટે બાહ્ય આડંબર, દેખાડા, ભપકા, બીજાને ખલેલ પહોંચાડવાની ટેવ, અન્ય ઉપર છાપ પાડી દેવાની વાસના, કોઈને પણ પીડા પહોંચાડવાની વૃત્તિ-પ્રવૃત્તિ - આ બધું વજર્ય હોય, નિષિદ્ધ હોય. ચિત્તમાં ભક્તિનો પાયો નાખવા માટેની આ છે પૂર્વભૂમિકા.
બાકી સરસ ગાતાં આવડે કે મજાનું બોલતાં આવડે તેનામાં ભક્તિનું તત્ત્વ હોય જ, એવી ભ્રમણાથી હમેશાં બચતાં રહેવાનું છે.
આટલી પ્રાથમિક બાબતો સમજી લીધા પછી ભક્તિરસ નીતરતાં કાવ્યોની અને કવિઓની વાતો કરવામાં ઘણી મજા પડશે.
શ્રાવક-કવિ ઋષભદાસ કૃત
શ્રી શત્રુંજય સ્તવના ક્ય ન ભયે હમ મોર, વિમલગિરિ, ક્યું ન ભયે હમ મોર, સિદ્ધવડ રાયણ રૂખડી શાખા, ઝૂલત કરત ઝકોર .... વિમલગિરિ
..૧ આવત સંઘ રચાવત અંગિયા, ગાવત ગુણ ઘમઘોર, હમ ભી છત્રકલા કરી નિરખત કટને કર્મ કઠોર. વિમલગિરિ ...૨ મૂરત દેખ સદા મન હરખે, જૈસે ચંદ ચકોર, શ્રીરિસહસર દાસ તિહારો, અરજ કરત કર જોર વિમલિગરિ ...૩
શત્રુંજય પર્વત એ યુગયુગાંતરોથી ભક્તહૃદયનો મનગમતો તીર્થસ્વરૂપ પર્વત છે. હોજો શત્રુંજયમાં વાસ’ એ પ્રત્યેક ભક્તનો નિત્ય સેવાતો મનોરથ છે. શત્રુંજય ઉપર અથવા શત્રુંજયની છાયામાં મોત સાંપડે તો તે મોક્ષપદ મળવા જેવા આનંદનો વિષય બને છે. શત્રુંજય અને આદિનાથદાદા એ બે વાનાં જનસાધારણના અદમ્ય આકર્ષણનો વિષય છે.
બીજાની વાત કયાં કરવી ? પુણ્યશ્લોક મહાઅમાત્ય વસ્તુપાળની જ વાત લઈએ. તેઓ જ્યારે શત્રુંજયતીર્થની યાત્રા માટે ત્યાં આવ્યા, અને પહાડ ચડીને
ભક્તિતત્ત્વ |
