________________
(૩). ઉપા. શ્રીયશોવિજયજી વિરચિત
શ્રી ઋષભદેવ-સ્તવન ઋષભદેવ હિતકારી, જગતગુરુ ઋષભદેવ હિતકારી, પ્રથમ તીર્થંકર પ્રથમ નરેસર, પ્રથમ યતિ વ્રતધારી ...૧ જગતગુરુ ઋષભદેવ હિતકારી... વરસીદાન દઈ તુમ જગમેં, ઈલતિ ઈતિ નિવારી, તૈસી કાહે કરતુ નાહિ કરુણા, સાહિબ ! બેર હમારી માગત નહિ હમ હાથી ઘોરે, ધન કન કંચન નારી, દિયો મોહે ચરણ કમલકી સેવા, યાહી લાગત મોહે પ્યારી ...૩ ભવલીલા-વાસિત સુર ડારે, તું પર સબહી ઉવારી મેં મેરો મન નિશ્ચલ કીનો, તુમ આણા શિર ધારી એસો સાહિબ નહિ કોઈ જગમેં, યાસું હોય દિલદારી, દિલ હી દલાલ પ્રેમ કે બીચે, તિહાં હઠ ખેંચે ગમારી ..૫ તુમહી સાહિબ મેં હૂં બંદા, યા મત દીઓ બિસારી શ્રીનયવિજય વિબુધ સેવકકે, તુમ હો પરમ ઉપકારી
શત્રુંજય મહાતીર્થ અને શ્રીઆદીશ્વર દાદા આ બંને આપણાં પરમતારક, પતિતપાવન અને મંગલકારી આરાધ્ય તત્ત્વો છે. જેનાં સ્મરણથી, શરણથી, કીર્તનથી, ગુણસ્તવનથી ચિત્ત પુલકિત થાય, કાયા અને વાણીને પાવન થવાનો અનુભવ થાય; જેનું નામ લેતાં જ અંતરમાં સમાધિ, સમાધાન અને હળવાશનો અહેસાસ થાય, તેનું નામ આરાધ્ય. આ આરાધ્ય તત્ત્વોનું સાંનિધ્ય મળતાં ઊલટ પણ વધતી જાય, અને એ ઊલટ વધે તેમ તેમના પ્રત્યેની ભક્તિ પણ વધે જ.
ભક્તિનો સ્વભાવ હમેશાં અથવા મહદંશે બોલકો જ રહ્યો છે. ભક્તિ જાગે એટલે એ હૃદયમાં સમાયેલી જ રહે, એવું ભાગ્યે જ બને. ભક્તિ ભાવરૂપે પ્રવાહિત
૧૪|
