________________
તો મારું જીવન એવું ધન્ય ધન્ય લાગશે કે શિવપુર-મોક્ષ હવે જાણે નજીકમાં જ છે તેવો અહેસાસ થવા લાગશે. માટે દેવ ! મને આ મૃદંગ-ઝાલર બનાવો ને !
ભાવક જિજ્ઞાસુને અહીં એક સવાલ થાય છે : ભલા, તું મોર ને પાણી ને ચંદન-કેસર ને મોગરો-માલતી ને મૃદંગ-ઝાલર બનવાની માંગણી કરે છે ખરો, પણ શા માટે ? કોના માટે આ માંગણી ? એવી તે કેવી હસ્તી તને મળી ગઈ છે કે જેની સામે આવું બધું થવાનું તું પસંદ કરે છે ?
આનો જાણે કે જવાબ આપતા હોય તેમ કવિ અંતિમ કડીમાં લખે છે કે – “જગમંડલ સાચો એ જિનજી, ઓર ન દેખાવત મોર સમયસુંદર કહે એ પ્રભુ સેવો, જન્મ જરા નહીં ઔર ...” ...૪
કવિ ઓળઘોળ છે પોતાને લાધેલા દાદા ઉપર. એ કહે છે કે હું કાંઈ ગાંડો નથી કે જેને તેને માટે પંખી, પાણી કે ઝાડ - ઝાલર થવાની ઝંખના સેવું.
અરે, જેને માટે કે જેની પાછળ જાત કુરબાન કરવી ગમે અથવા સર્વસ્વ હોમી દેવામાંયે આનંદ અનુભવાય એવો સ્વામી, એવો સાજન પણ સાંપડવો તો જોઈએ ને ? આજ લગી એવો સાજન મને ન'તો મળ્યો. પણ આજે તો મારાં પુણ્ય પ્રગટ્યાં છે અને એટલે જ મને જિનેશ્વર પ્રભુ જેવા અદ્ભુત સાહેબ મળી આવ્યા છે. આ જગત-મંડલમાં એ જિનદેવ એક જ સાચા સ્વામી છે, અને એના જેવા સ્વામી જગતમાં બીજા કોઈ જ દેખાતા નથી.
આ સ્વામીની ખૂબી શી છે એ જાણવું છે? આમની ખૂબી એક જ છે : એમની સર્વભાવે સમર્પિત થઈને સેવા કરીએ ને, તો પછી જન્મ-મરણ-ઘડપણનું અનંતા કાળથી ચાલતું ચક્ર છે જે, તે આપોઆપ સમાપ્ત થઈ જાય છે. તમે એકવાર, બસ, એક જ વાર, મોર, જલ, ચંદન, કેસર, મોગરો, માલતી, મૃદંગ, ઝાલર અથવા આવું કશુંક બનીને તમારું સર્વસ્વ દયાળુ દાદાના ચરણોમાં વિલીન કરી દો, પછી નહિ રહે તમારા માટે જનમવાનું, મરવાનું કે ઘરડાં થઈને સડવાનું. છૂટી જશે એ કુચક્ર અને દાદો તમને નિજસ્વરૂપમાં સમાવી લઈને એ કુચક્રના પિંડમાંથી છૂટકારો અપાવી દેશે.
કવિ સમયસુંદર ઉપાધ્યાય કહે છે કે મારા દાદાની આ ક્ષમતાનો, આ સામર્થ્યનો મને અણસારો છે, માટે જ હું દાદા પાસે આવી, સામાન્ય જનને ગળે ઊતારવી મુશ્કેલ એવી માંગણી કરવા બેઠો છું.