________________
ભગવાન મલ્લિનાથ
પૃથ્વીના સંતપ્ત હૃદય પર, મેઘ પેાતાના આશીર્વાદ મેાકલે એમ, મિથિલાની વસતમહેારી પૃથ્વી પર કુમારી મલ્લિકા જન્મ્યાં. જન્મ્યાં તે। મનુજખાળ તરીકે, પણ આભા ને રૂપ દૈવી લઈને આવ્યાં. અવતર્યાં. તે પુત્રી તરીકે, પણ પૌરુષ ને પ્રતાપ એવાં લાવ્યાં, કે પુરુષા પણ એમની પાસે નમ્યા, ને ભગવાન મલ્લિનાથને નામે એમને પૂયાં. સહુએ એક વાર ઊ'હું' આત્મનિમજ્જન અનુભવ્યું ને કહ્યું : ‘ભલા, કાણુ સ્ત્રી, કાણુ પુરુષ! જેનું અતર અને આત્મા મેટાં એ માટુ'! આત્માની જ્યેષ્ઠતા એ જ શ્રેષ્ઠતાનુ સાચું કારણ ! ’
પાષણમાંથી પણ દયાનાં ઝરણું ફૂટે, એમ આવાં વિશ્વવ્યાપી યા–માયાવાળાં કુંવરી સાત્ત્વિક કુળામાં નહિ, પણ રાજસી કુળમાં જન્મ્યાં. જન્મવા માટે એમણે રાજકુળ પસંદ કર્યું, જ્યાં વાસના, વિકાર ને વૈભવની વ્યાકુળતા વિવાહુમ’ડપની જેમ ઘેરા ઘાલી બેઠી નવમલ્લિકાના પુષ્પને પ્રફુલ્લવા માટે તે જ જોઈ એ ને!
ભ. મ. ૧
હતી. પણ ભલા, ધામધખતા પ્રીષ્મ
