________________
એ પછી આચાર્યશ્રીએ એમ પણ કહ્યું, “તમે અમેરિકા જશો પણ તમારે ઑપરેશન નહીં કરાવવું પડે તમારું કામ માત્ર પ્રીક(ઇંજેક્શન)થી પતી જશે.” પંજાબમાં ગ્રૅજ્યુએટ થયેલા, અંગ્રેજીમાં કાવ્યરચના કરનારા આ વિરલ આચાર્યશ્રીએ અંગ્રેજીમાં કહ્યું, “ઍન્ડ યુ વિલ સી અમેરિકા.”
આચાર્યશ્રી કૈલાસસાગરસૂરીશ્વરજીની સાધુતાની ગરિમાનો સહુને પરિચય હતો. મહેસાણામાં ભવ્ય તીર્થની રચના કરનાર આચાર્યશ્રીના જીવનમાં આત્મિક સંયમની આરાધના પ્રગટ થતી હતી. એમનાં સાધુવચનોએ ઉત્તમભાઈના નિરાશા અને વિષાદથી ઘેરાયેલા હૃદયમાં આશાનું એક સોનેરી કિરણ જગાવ્યું.
આવી વિભૂતિના સહજપણે ઉચ્ચારાયેલાં વચનોમાં એમને પૂર્ણ શ્રદ્ધા હતી, બીજી બાજુ પરિસ્થિતિ સાવ વિપરીત હતી.
ઉત્તમભાઈએ આચાર્યશ્રીને કહ્યું, “ડૉક્ટરોએ તો વધુમાં વધુ છ મહિનાનું આયુષ્ય કહ્યું છે. જ્યોતિષીઓ તો એટલુંય કહેતા નથી; પણ આપ આ બાબતમાં શું માનો છો ?”
"
આચાર્યશ્રી કૈલાસસાગરસૂરીશ્વરજીએ ગંભીર અવાજે કહ્યું, “તમારું આયુષ્ય લાંબું છે, પણ હું કહું એટલાં કામ કરજો. પાંચેક દેરાસરનાં ખાતમુહૂર્ત કરાવજો.” ઉત્તમભાઈએ કહ્યું, “સાહેબજી, આપ કહેશો તે કરીશ. જો હું જીવીશ તો જરૂર આવાં ધર્મકાર્યો કરીશ.”
એ સમયે ગાંઠોની તપાસ માટે આજની જેમ એમ.આર.આઈ. કે સ્કેનિંગ જેવાં અદ્યતન સાધનો નહોતાં, આથી લિમ્ફ એંજિયોગ્રાફી કરવામાં આવતી હતી. આમાં પગની નસો કાપી નાંખવામાં આવતી હતી. એ સમયે દર્દીને અત્યંત વેદના થતી હતી. છ મહિના સુધી તો પગમાં ચંપલ પણ પહેરી શકાતા નહીં. વેદના સાથે ઉત્તમભાઈનો ગાઢ નાતો હતો, પછી તે જીવનની હોય કે દર્દની !
ઉત્તમભાઈએ એક્સ-રે લેવડાવ્યો તો એમાં ગાંઠો આવતી હતી. ઉત્તમભાઈને એમ કે ઓછામાં ઓછું ગાંઠો દૂર કરવાની આ દારુણ યાતનામાંથી તો પસાર થવું જ પડશે.
અમેરિકા જવા માટે અમદાવાદના હવાઈ મથકેથી વિદાય લેતી વખતે ઉત્તમભાઈની આંખોમાં આંસુ હતાં. ડૉક્ટરોએ માત્ર ચાર મહિનાનું આયુષ્ય ભાખ્યું હતું, તેથી મનોમન એમ થતું હતું કે આ આખરી અલવિદા તો નહીં હોય ને ?
આખરે રૉબર્ટ લ્યુકસ અને હેન્રી ૨ાપાપોર્ટના લૉસ ઍન્જલસ શહેરમાં ઉત્તમભાઈ અને શારદાબહેન આવ્યાં. ભારતથી બધા જ મેડિકલ રિપૉર્ટ ક્રમસર
124