________________
ત્યારે જ્યોતિષીઓ એનો ઉત્તર આપવાની ના પાડતા. એનો અર્થ એટલો હતો કે ઉત્તમભાઈનું આયુષ્ય ઘણું ટૂંકું હતું.
આ સમયે ઉત્તમભાઈને અમદાવાદના વિકાસગૃહના વિસ્તારમાં આવેલી ઑપેરા સોસાયટીમાં રહેતા શ્રી છબીલદાસ દેસાઈ ધાર્મિક કાર્યો માટે અવારનવાર મળવા આવતા હતા. ઉત્તમભાઈ સ્વાથ્યને કારણે ક્યારેક જ ઉપાશ્રયમાં જતા હતા, પરંતુ છબીલભાઈ દેસાઈએ કહ્યું, “ઑપેરા ઉપાશ્રય માટે થોડી રકમની જરૂર છે અને એમાં આપે સહાય કરવી પડશે.”
ઉત્તમભાઈએ કહ્યું, “સહાય કરવામાં કશો વાંધો નથી, પરંતુ મારા માથે ચિંતાનો મોટો બોજ છે. જીવન અનિશ્ચિતતાથી ઘેરાયેલું છે.”
ઉત્તમભાઈને અમેરિકામાં શું થશે એની ફિકર હતી અને જો ત્યાં ઓપરેશન થશે તો પોતે હેમખેમ પાછા આવશે કે કેમ, તે પ્રશ્ન એમના ચિત્તમાં ઘૂમરાતો હતો. વળી ટૂંકા આયુષ્યનો ભય માથા પર ઝળુંબતો હતો.
શ્રી છબીલભાઈ દેસાઈ એક પરગજુ વ્યક્તિ હતા. તેઓનો સ્વભાવ માણસાઈના દીવા સમાન હતો. બીજાનું કામ કરી છૂટનારા એ પરગજુ માનવીએ કહ્યું,
આ ઉપાશ્રયમાં પૂજ્ય આચાર્ય કેલાસસાગરસૂરીશ્વરજી મહારાજ બિરાજે છે, તેઓનું ચારિત્ર્યબળ અને તપ પ્રભાવક છે. ધ્યાનના ઊંડા સાધક છે. ચાલો, તેઓના આશીર્વાદ મેળવીએ.”
ઉત્તમભાઈ છબીલભાઈની સાથે પૂ. આચાર્યશ્રી કૈલાસસાગરસૂરીશ્વરજીનાં દર્શન કરવા માટે ગયા. એમણે આચાર્યશ્રીને વંદન કર્યાં. અગાઉ ઉત્તમભાઈએ સંઘ કાઢવાનો આદેશ લીધો હતો આથી શ્રી છબીલભાઈએ કહ્યું. સાહેબજી ! તેઓની સંઘ કાઢવાની ધર્મભાવના છે અને એ માટે મુહૂર્ત જોઈએ છીએ.”
આચાર્યશ્રીએ એક મુહૂર્ત કાઢી આપ્યું, પણ ઉત્તમભાઈએ કહ્યું, “સાહેબ ! આપ મુહૂર્ત આપો છો, પરંતુ મારે તો અમેરિકા જવાનું છે. પાછો આવીશ કે નહીં તેની કશી ખબર નથી. રોગ એવો થયો છે કે મારું આયુષ્ય અતિ અલ્પ છે. કદાચ કોઈ મોટું ઓપરેશન પણ કરાવવું પડે. આવા ગંભીર પ્રકારના ઑપરેશન બાદ જીવતો હઈશ કે નહીં તે પણ સવાલ છે, કિંતુ જો પાછો આવીશ તો આપના મુહૂર્ત પ્રમાણે જરૂર સંઘ કાઢીશ.”
આચાર્યશ્રી કૈલાસસાગરસૂરીશ્વરજીએ કહ્યું, “તમે જરૂર પાછા આવશો અને તમારી ધર્મભાવના મુજબ સંઘ કાઢશો. આ મુહુર્ત રહેવાનું જ છે. માણસ જીવતો રહેવાનો હોય તો જ હું મુહૂર્ત કાઢી આપું છું.”
123