________________
(૨૩) બની રહે તેમ તે પણ કેટલીયે ખીણો, નાળાઓ અને ટેકરીઓ વટાવતે આગળ ચાલ્યો.
દેદાની જગ્યાએ જે બીજે કઈ હોત તો તે આ અટવિની ઘોર શાંતિ, વનચરની ભયંકર ગર્જના અને શારીરિક થાકથી કંટાળી બીજી જ ક્ષણે ઘરની દિશામાં નાશી છુટ્યો હેત અથવા તે લેણદારોના ત્રાસથી અકળાઈ પોતાના શરીરને જંગલી પશુઓની દયા ઉપરજ છોડી દીધું હોત. પણ દેદાશાહનું શરીર અને મન પણ કઈ અનેરી ધાતુથી ઘડાએલાં હતાં. ભય કે થાકની તેણે પરવા ન કરી જાણે કે એક મહાન સિધ્ધિ તેને પ્રત્યેક ક્ષણે મધુર સાદથી સંબંધી રહી હોય અને આ દેખીતી આપત્તિના દ્વારમાં થઈને રાજમાર્ગ સાંપડવાનો હોય તેવી દ્રઢ શ્રદ્ધા રાખી તેણે પોતાનો પ્રયાસ ચાલુ રાખ્યો.
એટલામાં એક રમણીય વાટિકા જેવો દેખાવ તેની ન. જરે પડશે. આ નિર્જન અને ભયાનક અટવીમાં કે મનુષ્યને વાસે હોય એવી કલ્પના કરવાની હિમ્મત પણ કેમ ચાલે ! છતાં તેણે ધારીને જોયું એક ન્હાની કેડી ઉપર એક મનુષ્ય જેવાં પગલાં તેણે નીહાળ્યા. ભરસમુદ્રમાં અથડાતા વહાણવટીને કિનારે દેખાતાં જે આહ્લાદ થાય તે જ અલાદ દેદાશાહના અંતરમાં ઉભરાવા લાગ્યું. તેને ખાત્રી થઈ કે આટલામાં કોઈ પણ એકસ્થળે માનવનું વાસ સ્થાન અવશ્ય હેવું જોઈએ. તે પિતાનાં સર્વ દુઃખને ક્ષણભર વિસરી ગયે. ડે દૂર જતાં જ તેના પગમાં નવું જોમ આવ્યું. આસ
