________________
(૨૦૦૬). એટલામાં પક્ષીઓના મંજુલ કલરવ સંભળાયા, મનુખેના પગને અવાજ પણ સંભળાયો, સોનેરી વાદળીઓ દિશાને રંગી રહી. પેથડકુમારે ધ્યાનપૂર્વક જોયું તે એ વખતે રમાદેવીએ એક સ્વચ્છ વેત વસ્ત્ર પહેર્યું હતું. તેના હેડ ઉપર શુચિતાની પવિત્ર આભા વિલસતી હતી. એક વખતની ભભક ભરી રાજકુમારીકા આટલી સાદી–ત્યાગી બને એ દ્રશ્ય જોઈ તેના મનમાં કંઈ કંઈ અવનવા ભાવે કુર્યા.
મેં તમારી આ દશા કરી?” અપરાધીની જેમ પેથડકુમારથી બેલાઈ જવાયું.
કઈ કઈની દશાને પલટી શકે એમ શું તમે માને છે? હું એક દિવસના તમારા હેજ પરિચયથી જે શીખી છું, તે જીંદગીભર કદાચ ન શીખીહત છતા તમે મારી આવી દશા કરી એમ કહેવા કરતાં તમે તો માત્ર નિમિત્ત હતા, વસ્તુત: મારા પૂર્વના પુણ્યજ મને આ દિશા સૂઝાડી છે એમ કહું તે કંઈ ખોટું ખરૂં ? ”ૌરવપૂર્વક રમાદેવીએ કહ્યું.
પણ આ શુભ પરિવેષમાં જે સંસારની જરિકે વાસના રહી જશે. તે ઉપર આભ અને નીચે ધરતી સિવાય બીજું કેઈ અવલંબન નહીં રહે. હજી વિચારવાનો સમય છે. કઠણ વ્રત લેતાં પહેલાં તેની મુશ્કેલીઓને વિચાર કરજે. અસિની ધાર ઉપર ચાલવું એ કંઈ જેવી તેવી વાત નથી.”
સંસાર ત્યાગે છે એટલે સંસારની વાસનાઓ મને પજવી શકે તેમ નથી. છતાં જે એવી અકલ્પી સ્થિતિ ઉભી
