________________
પ્રકરણ ૧૭ મું.
ધર્મષસૂરિ પેથડ મંત્રી પોતાના પરિવારની મધ્યમાં બેઠા બેઠા ભૂતકાળની કેટલીક સ્મૃતિઓ વિષે ચર્ચા ચલાવી રહ્યા છે. જે માં- . ડગઢમાં પ્રવેશ કરતાં પહેલાં પગ ધ્રુજતા હતા તેજ માંડવગઢ આજે તેમને માટે સુખ શાંતિ અને વૈભવનું કેન્દ્રસ્થાન કેવી રીતે બન્યું તે અમારા વાચકે જાણે છે. એક વખત દરિદ્ર પેથડ, જેને આશ્રય આપવા પણ કઈ તૈયાર ન હતું તે આજે માંડવગઢને મુકુટ વિનાને મહારાજા ગણવા લાગ્યો છે એ પણ ભાગ્યની જ એક લીલા નહીં તો બીજું શું ? પેથડ મંત્રી પિતે પિતાના ગતકાળના દિવસે યાદ કરી, અભિમાનના સોગામાં પણ નિરભિમાન રહેતા શીખ્યા છે–પિતાના પરિ. વારને પણ એજ પ્રમાણે સર્વથા અભિમાનરહિત રહેવાનું સત ઉપદેશ છે.
એટલામાં ધનદત શેઠ ત્યાંજ પધારતા હોવાની એક અનુચરે બાતમી આપી, પેથડ મંત્રી પોતાના એક વખતના આશ્રયદાતાને ભૂલી જાય એ શું કઈ કાળે પણ બનવા ગ્ય છે? તેઓ રાજદરબારમાં તેમજ બીજા પ્રસંગમાં પણ ઉક્ત શેઠ શ્રીનું પુરેપુરૂ બહુમાન જાળવતા, એટલુ જ નહિ પણ જ્યારે જ્યારે તેમને નીરખતા ત્યારે ત્યારે પેથડનું મસ્તક ભક્તિભાવથી
