________________
શ્રીસુખમની
સતને દુઃખ આપનારનું કોઈ રક્ષણ કરે નહીં; પણ नान आहे छे हैं, सांतने गभे तो तेने पशु उगारी बे. (५)
૧૯૪
१३ – ६
संतका दोखी इउ बिललाइ ।
जिउ जल बिहून मळुली तड़फड़ाइ ||१|| संतका दोखी भूखा नही राजै ।
जिउ पावकु ईधनि नही धापै ॥२॥ संतका दोखी छुटै इकेला । जिउ बूआडु तिलु खेत माहि दुहेला ||३|| संतका दोखी धरमते रहत ।
संतका 'दोखी सद मिथिआ कहत || ४ || किरतु निंदकका धुरि ही पइआ । नानक जो तिसु भावै सोई थिआ ॥५॥
શબ્દાથ
[ बिललाइ = टटणे. बिहून = विना. राजै = शोभे पावकु = अग्नि ईधनि = धनथी. ध्रापै = धराय छुटै = भरे. बूआडु = ञ33; वगर वाव्ये गेलु -- नंगली. दुहेला =होह्यलु; दु:मी. रहत = रडित, विनाने। किरतु = अर्भ धुरि = पहेलेंथी, पूर्वथा (नसीश्रमां समायेलु). ]
સંતને દુ:ખ प्रेम टटणे (१)
१३ - १
આપનાર
જળ વિનાની માછલીની
સંતને દુઃખ આપનાર (હંમેશાં) ભૂખ્યા રહે. અગ્નિ
