________________
૫૩૨
સાધુતણ એ કામ છે મે એ જ રીસ કરી ઋષિને કહે છ, ઘો જવલા મુજ આજ છે વાઘર શીશે વિટીયું છે, તડકે રાખ્યા મુનિરાજ મેટ છે | ૫ | ફટ ફટ ફુટે હાડકાં જી, તડ તડ તૂટે ચામ છે સોનીડે પરિસહ દીજી, મુનિ રાખે મન ઠામ | મે | ૬ | એહવા પણ મોટા યતિજી, મન્ન ન આણે રોષ છે આતમ નિદે આપણેજી, સેનીને શે. દેષ છે ૭ ગજસુકુમાલ સંતાડીયા જી, બાંઘી માટીની પાળ છે ખેર અંગારા શિર ધર્યા છે, મુગતે ગયા તતકાલ છે મે ૮ વાઘણે શરીર વરિયું છે, સાધુ સુકેસલ સાર છે કેવળ લહી મુગતિ ગયાજી, ઈમ અરણિક અણગારા મેલા પાલક પાપી પીલિયાજી, ખંધકસૂરિના શિષ્ય છે અંબડ ચેલા સાતશેંજી, નમે નમે તે નિશદિશ મે ૧૦ મા એહવા ઋષિ સંભારતાછ, મેતારજ ઋષિરાય છે અંતગડ હુઆ કેવળજી, વંદે મુનીને પાય મેવ છે ૧૧ ભારી કાષ્ટની સ્ત્રીએ તિહાંજી લાવી નાંખી તિણિ વાર છે ધબકે પંખી જાગીજી, જવલા કાઢયા તિણે સાર છે મેo | ૧૨ છે દેખી જવલા વિષ્ટમાં મન લા સેનાર છે મુહપતિ સાધુનેજી. લેઈ થયે અણગાર મે૧૩ આતમ તાર્યો આપણેજી, થિર કરી મન વચકાય છે. રાજવિજય રંગે ભણેજી, સાધુતણ એ સજઝાય છે મેતારજો
યા રાજ
છેસાધુતણી એ
સ
છે ૧૪
