________________
શ્રી પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
*૭પ
લેારે, મુકી ચંદનની ચેહમાં અગરે; દીધે દેવે દહન સઘલે મીલીટરે, હા ધીગધીગ સંસાર વિર’ગરે. વી.
॥ ઢાલ ૮ ॥
॥ રાગ વિરાગ ॥
વઢીશુ વેગે જઇ વીરા, ઇમ ગૌતમ ગહગઢતા, મારગે આવતાં સાંભળિયુ, વીર મુગતિમાંહે પહેાતારે, જિનજી તું નિસનેહી માટે, અવિહડ પ્રેમ હતેા તુજ ઉપરે, તે તે કીધા ખટારે. જીનજી ૧ હૈ હૈ વીર કર્યા અણઘટતા, મુજ મેાકલીએ ગામે; અંતકાલે બેઠા તુજ પાસે, હું સ્પેન આવત કામેરે, જીનજ૦ ૨ ચૌદ મુહસ મુજ સરખા તાતુર, તુજ સરીખા મુંજ તુહિ; વિશ્વાસી વીરે છેતરીએ, તે ત્યાં અવગુણુ 'હિરે. ૭૦ ૩ કે કેતુને છેટુરે નવિ વળગે, મુ જો મિલતા હાઈ સખળા; મિલતાસ્યું જેણે ચિત્ત ચાલુ, તે તિષ્ણે કર્યો નિખલેારે ૭૦ ૪ નિહુર હૈયા નેહ ન કિ, નિસનેહી નર નીરખી; હૈડાં હેજે મિલે જિહાં હરખી, તે પ્રીતલડિ સરીખીરે. જી ૫ તે મુજને મનડા નિવ દીધા, મુજ મનડા તે લીધા; આપ સવારથ સઘલે કીધા, સુગતિ જઈને સિદ્ધોરે. જી॰ ૬ આજ લગે તુજ મુજસુ અતર, સુપનાંતર નિ હૂંતા; હૈડા હેજે ક્રિયાલિ છ'ડી, મુજને મુકયા રાવતા ૨. જી છ કા કેહશું મહુ પ્રેમ મ કરસ્યા, પ્રેમે વિટંબણુ વિરૂઈ, પ્રેમે પરવશ જે દુઃખ પામે, તે કથા
