________________
૭૪
સ્તવનાદિ સંગ્રહ
॥ ઢાળ ૭ ॥
। રાગ-રામગિરિ
ચેાસઠ મણુનાં તે મેાતી ઝગમગેરે, ગાજે હિર ગંભીર શિરેરે; પુરાં તેત્રીસ સાગર પૂરવે રે, નાદે લોણાલ વસત્તક્રિયા સૂરરે, વીરજી વખાણેરે જગજન મેહીયેરે, ૧ અમૃતથી અધિકી મીઠી વાણીરે, સુણતાં જે મનડે સંપજે ; તે લહેક્સ્ચે જે પહાંચસ્થે નિર્વાણુરે. વી૦ ૨ વાણી પડછંદે સુર પડિએઢીયારે, સુણતાં પામે સુખ સ ંપત્તિની કાડરે; ખીજા અટલ ઉલટથી ઘણારે, આવી બેટા આગળ બે કરોડ રે, વી૦ ૩ સાહમ ઈદા શાસન મેહીયોરે, પૂછે પરમેશ્વરને તુમ આયરે; એ ઘડી વધારા સ્વાતિ થકી પરહું?, તે ભસ્મગ્રહ સઘલા દરે જાયઅે. વી ૪ શાસન શાભા અધીકી વાધસ્યેરે, સુખીયા હાથે મુનિત્રરના વૃંદરે; સંઘ સયલને સવિ સુખ સપદારે, હાથે દિન દિનથી પરમાનદરે. વી ૫ ઇંદા ન કદારે કહિએ એહવું રે, કેણે સાંધ્યુ નવિ જાએ આચરે; ભાવિ પદાર્થ ભાવે નીપજેરે, જે જિમ સરજ્યે તે તિમ થાયરે. વી૦૬ સેાળ પહેારની દેતા દેશનારે, પરધાનકનામા રૂમડા અન્ઝયણરે; કહેતાં કાર્તિક વદિ કહું પરગડીરે, વીરજી પહેાતા પંચમી ગતિ ચણુરે. વી. ૭ જ્ઞાન દીવા૨ે જખ દૂર થયા રે, તવ કીધી દેવે દીવાની શ્રેણીરે; તિમરે ચહુ વરણે દીવા કીધલાર, દિવાલી કહીયે છે કારણુ તૈયરે. વી૦ ૮ આંસુ પરિપૂરણ નયણુ અખંડ
