________________
૨૦૪
સજઝાય સંગ્રહ
ચોમાસું ઉતર્યા પછી, છાણ હાથ ન આવે, જીવની જયણ શી રીતે કરું, ઘરમાં ઉચેરા વળસેરે વીરા૪ જે કરવું તે વહેલું કરવું, વાયદાની વાટ કેણું જોવેર; મારકમે આવી વહુ મલી, ઘરની આબરૂં એવેરે વીરા. ૫ પુત્ર કહે સુણે માતજી, એ વાતે રીસ ન કરીએ, જીવદયાને પાળતાં, લાભ અનંતે લીજેર. વોરા ૬ ચોમાસાના ચાર માસમાં, જીવ અનંતા થાય, હીંસા માગ કેણુ આદરે શીખામણ સમુદાયરે વીરા. ૭ જુવો મેઘરથ રાયજી, જીવદયા પાળી જેહરે; તિર્થંકર પદવી લહી, જીવદયા ફલ એહ છે. વીરા. ૮ પુત્ર વચન એમ સાંભળી, માત મનમાં હરખાયરે; ઉત્તમ અવતાર પામી કરી,અવળે રસ્તે કેણ જાય. વી. ૯ ધન ધન વહુ માહરી, સાચે રસ્તે મુજ આરે; જીવદયા હવે પાળશું, લેવા શીવસુખ ખાણી. વી. ૧૦ ત્રીજી ઢાળ પુરી થઈ, જીવદયા અધિકારરે;
સાંભળી જે નર પાળશે, ધન્ય તેહને અવતારરે. વી. ૧૧ દુહે–વહુએ સાસુને બુઝવી, ઉપદેશ દેઈ તત્કાલ,
જીવદયાને પાળવા, સાસુ થઈ ઉજમાલ.
