________________
શ્રી પ્રાચીન સ્તવનાદિ સંગ્રહ
૨૦૩ દીકરો પરણાવ્યું હંસથી, ખરચાં દામ હજાર, વહુ લાવી ઘણી હાંસથી, કહ્યું ન માને લગારજી. કીધું શીખ દઈ સાસુજી થાકીયાં હવે ઘડે કેવા ઘાટ, બીજી ઢાળે ૨ ક્રોધ કરી, જુવે દીકરાની વાટજી. કીધું. પા.
દુહ-વાટ જોતાં આવીઓ, દીકરો ઘરની માંય, ઉદ્વેગ દેખી માતને, પૂછવા લાગે ત્યાંય. ૧ શી ચિંતા છે માતજી, દુહવ્યા તમને કેણ, દીસે આમણું દુમણા, ભાખે મુજને તેણ. ૨
ઢાળ ત્રીજી માય કહે સુણ બેટડા, તુજ વહુની વાત ન્યારીરે, ઘરનું કામ ભલાવતાં, કરે નહિ લગાર;
વિનતી માહરી સાંભળે. ૧ છાણ માટી નથી લાવતી, મુજને બેટી લડાવે, ચોમાસું ઉતરે લાવશું, એવા ઉત્તર આલેરે,
વીરા ઘરની શોભા ચાલી ગઈ. ૨. લીંપણ વિણ ઘરની ભીતે, જલદી પડી જાશેરે, લીંપણ શુંપણ કરે નહિ, પછી શી ગતી થાશેરે. વીરા, ૩.
